یک مرد برجسته دیگر جبهه ملی ایران از دست رفت

دکتر مهدی مویدزاده، یکی از شناخته شده ترین هموندان پیش کسوت برجسته و تئوری پرداز شورای مرکزی جبهه ملی ایران دیروز دوم اسپند ۱۳۹۲، پس از چند سال تحمل بیماری طاقت فرسای تنفسی جهان را بدرود گفت و دوستان ودوستداران خود را تنها گذاشت. شاید ناتوانی رویارویی او با بیماری ناشی از مصیبت جانگداز و تحمل ناپذیر از دست دادن فرزند و نوه و دامادش چند سال پیش در یک تصادم رانندگی بود. هیچ پدری توان توجیه ماندن خود و رفتن فرزندانش را ندارد. ناگهان خورشید برای پدر بی فروغ می شود ونفس کشیدن دشوار.

در آن شب سیاه، من بی درنگ شبانه خود را به کنارش رساندم. عقده غم چنان گلویش را می فشرد که در چند ساعت پس از حادثه هنوز نفسش برای گریه باز نشده بود. او در آغوش من برای نخستین بار گریست و گریست و گریست.

دکتر مویدزاده، استاد بازنشسته دانشگاه در علوم اجتماعی، مسئول کمیته تعلیمات هیئت اجرایی جبهه ملی ایران و عضو هیئت تحریریه نشریه پیام جبهه ملی بود. من برای مدت زیادی افتخار همکاری با ایشان را در هیئت اجرایی و بویژه در هیئت تحریریه پیام داشتم. تحلیل هایش همیشه تامل برانگیز و بیانش نافذ بود و توجه جوانان را جلب می کرد.

دکتر مویدزاده از زمان دانشجویی در نهضت ملی ایران فعال بود. من در سال ۱۳۵۸ با ایشان آشنا شدم، در سال ۱۳۷۳ ایشان را به عضویت در شورای مرکزی جبهه ملی پنجم فراخوانده و در ۱۳۷۹ به عضویت هیئت اجرایی انتخاب شد.

در طول سالها دکتر مویدزاده در کنار زنده یاد دکتر مسعود حجازی از معدود اندیشمندان نظریه پرداز جبهه ملی ایران به شمار می رفت. او آگاهی خود را درباره رویدادهای سیاسی ایران و جهان روزآمد نگاه می داشت و از انگشت شمار کسانی بود که می شد یک بحث سیاسی را با وی کارشناسانه و چالشگرانه انجام داد و گاهی به یک نتیجه مشترک رسید. ما افزون بر کار مشترک در کمیته اساسنامه و نشریه پیام، مقاله "ایران در سالی گذشت" که قرار بود سالانه تکرار شود با هم انجام دادیم، که زندانها وفشارهای امنیتی فرصتی باقی نگذاشت. امسال هم قرار بود روی تاریخ نهضت ملی شدن نفت و کودتای ۲۸ امرداد کار کنیم که من پیش نویس آنرا به ایشان دادم، ولی عمری باقی نماند.     

ما فقدان دکتر مهدی موید زاده را در جبهه ملی ایران سخت احساس خواهیم کرد، ولی یادش را همیشه زنده نگاه خواهیم داشت.

کورش زعیم

تهران- سوم اسپند ۱۳۹۲