درگذشت خسرو سیف را دل‌آرامی می‌گوییم

خسرو سیف یکی از فعالان سیاسی میهن پرست در سپهر سیاسی کشور بود که از سال 1330 عضو حزب ملت ایران شد و در کنار زنده یاد داریوش فروهر فعالیت میکرد. وی چند بار در طول زندگی سیاسی خود بازداشت شد که آخرین آن در تیرماه 1378 در پشتیبانی از جنبش دانشجویی بود؛ و بدترین تجربه او در زندان توحید بود. او تا آخر عمر به حزب ملت ایران و داریوش فروهر سخت وفادار ماند.

من نخستین بار خسرو سیف را در آغاز انقلاب در احمدآباد مصدق ملاقات کردم. در آن سال دکتر غلامحسین مصدق همراه با داریوش فروهر، علی اردلان، حسین شاه حسینی و من، یک هیئت امناء برای نگهداری و بازسازی قلعه احمدآباد تشکیل داده بود که تا زنده بود ادامه داشت. خسرو سیف بازوی راست فروهر بود و همیشه با هم در آنجا حضور داشتند و به مدیریت امور می‌پرداختند.

خسرو سیف همراه با داریوش فروهر که هر دو از مخالفان حکومت شاه بودند از انقلاب پشتیبانی کردند، ولی پس از اینکه مسیر انقلاب را انحرافی تشخیص دادند، خیلی زود از حکومت‌های انقلابی ناامید شده به اوپوزیسیون جمهوری اسلامی پیوستند. پس از قتل وحشیانه داریوش فروهر و همسر شجاع او پروانه اسکندری به دست عوامل نظام جمهوری اسلامی، خسرو سیف دبیر کل حزب ملت ایران شد. خسرو سیف نسبت به سرزمین و فرهنگ ایرانی عشق می‌ورزید و سرسختانه به آنها وفادار بود و افتخار می‌کرد. او همچنین متعصبانه مصدق و سیاست‌های او را باور داشت و از آنها دفاع می‌نمود.