براستی این مرد را یکی از شخصیت‌های نادر تاریخ معاصر ایران می‌دانستم. خیلی به او جفا شد، خیلی به او خیانت شد، خیلی سختی کشید. افسوس که با شرایط حاکم بر جامعه امکان بهره برداری از این گنجینه‌های کشورمان را نداریم. مالکان کشور ما یک مشت آدم  نادان و فاسد و بی وطن هستند. من فقط امیدواریم که بتوانیم روزی از این جهنم فساد و نادانی و خشونت و خیانت نجات پیدا کنیم؛ و شخصیت‌هایی مانند امیرانتظام که زندگیشان را وقف این کشور کرده و می‌کنند، فرصت خدمت به کشور و این ملت بزرگ را فراهم آوریم تا ما را به جایگاهی که سزاوارش هستیم برسانند. امیرانتظام که در سالهای آخر زندگی به علت بلاهایی در زندان کشیده بود بشدت بیمار و زمین‌گیر شد، که با بردباری فرشته‌وار همسرش نگهداری می‌شد. درگذشت او یک ضایعه جبران ناپذیر برای ملت ایران بود.

اگر یک امیرانتظام کشور را اداره می‌کرد، نخبگان ما فراری داده نمی‌شدند، این غارتگری تاریخی خزانه و منابع ملت ایران توسط یک مشت دزد بی‌وطن انجام نمی‌گرفت. دارایی ما بجای هزینه در راه آبادانی و تولید و رفاه مردم، برای طرحهای کودکانه بی‌مصرفی که دشمنی و تحریم‌های کمرشکن بین‌المللی را به دنبال داشت مصرف نمی‌کردیم. ما می‌توانستیم تا کنون یکی از بزرگترین اقتصادها، همبسته‌ترین و پیشرفته‌ترین و قدرتمندترین ملت‌ها باشیم، توطئه‌گران بیگانه جرات نمی‌کردند برای مرزهای ما و برای موجودیت ما برنامه‌ریزی کنند؛ و ما می‌توانستیم بسیار زودتر از هندوستان و امارات به مریخ برویم.

اگر دولت را یک امیرانتظام اداره می‌کرد، چنان جاذبه‌ای برای نخبگان پیر و جوان کشور می‌بود که آنان مانند نخبگان هندوستان و چین به بازگشت به میهن وفادار می‌ماندند، و مانند نخبگان ما از کشور گریزان نمی‌شدند و بازگشتشان یک مسئله امنیتی تلقی نمی‌شد. ثروتی که ما در فقدان نخبگان خود از دست داده ایم ابعادی چنان نجومی دارد که می‌توان آنرا فقط با ویرانیهای دشمن در دو سده اول خورشیدی سنجید که فساد و تباهی دربار نظامی- مذهبی ساسانی چه بلایی بر سر مهمترین ابرقدرت جهان آورد. بلایی که جمهوری اسلامی بر سر ما آورد چیزی کمتر از حمله تازی و مغول نیست.

یک ملت همیشه عباس امیرانتظام تولید نمی‌کند. قامت او در نبرد با اهریمنی‌ها چنان بلند و افراشته بود که توطئه‌گران و حسودان جز زانوی او را نتوانست دیدن. من افتخار می‌کنم که در دوران یکی از این نخبگان اسطوره‌ای ایران زمین، و در دوستی و همکاری با او، زندگی می‌کردم. من به سهم خود امیدوارم که خود از امیرانتظام درس گرفته باشم و تا زنده هستم از منش و خرد و خودگذشتگی او در راه میهن پیروی کنم. ایران همیشه خواهد بود، و عباس امیرانتظام همیشه سرمشق ایرانیانی که می خواهند ایرانی باشند.  

کورش زعیم – هموند جبهه ملی ایران – شورای ششم

تهران، 21 تیر 1400خ