امروز کارگر ایرانی برده جمهوری اسلامیست. بودجه‌های مربوط به تولید و اشتغال او را غارت می‌کنند، صندوق‌های بیمه و بازنشستگی او را غارت میکنند، دستمزد او زیر خط فقر است و آنرا هم ماه‌ها به او نمی‌پردازند. وقتی به اعتراض به خیابان می‌آید او را کتک می‌زنند، بازداشت می‌کنند، شکنجه می‌کنند و گاه می‌کُشند.

کارگر ایرانی باید حق ایجاد اتحادیه، سندیکا و اعتصاب داشته باشد؛ باید از حداقل دستمزد برای یک زندگی آبرومند و دستمزد برابر برای زن و مرد برخوردار باشد. باید از حقوق بیکاری دستکم برای شش ماه، بیمه درمانی خانواده، مزایای طبقه بندی مشاغل، ایمنی در محیط کار، امکان تحصیل رایگان و امکان بهبود مهارت‌های خود را داشته باشد.

... شاید در ایران آینده!

کورش زعیم، هموند شورای مرکزی جبهه ملی ایران – سامان ششم

تهران، 11اردیبهشت 1400خ – 1 مه 2021م