و در دوران ما، این عباس امیرانتظام بود که بینش و دوراندیشی سیاسی او، میهن پرستی او، و شهامت ایرانی-تباری او در تلاش برای جلوگیری از فروافتادن کشور در این منجلاب فساد و بی قانونی که افتاد، ستمگران و خودکامگان را ترساند. آنان را ترساند زیرا اگر سیاست امیرانتظام پیروز میدان می شد، رای مردم حاکم می بود، کشتاری انجام نمی گرفت، بنیان قدرت نظامی و اقتصادی کشور نابود نمی شد، جنگی درنمی گرفت و خشونت و نخبه کشی تدبیر امنیت استبداد نمی شد.

امیرانتظام خود را فدا کرد تا نسل ما نمادی دیگر را برای روحیه دادن به خود، برای پایداری در برابر بدی ها، و برای ناامید نشدن از پیروزی نهایی خوب بر بد، داشته باشد. بیگانگانی که از سر برافراشتن ایران می ترسند، از فساد و هرج و مرج سیاسی و عقب افتادگی ما شادمانند.

اگر یک امیرانتظام کشور را اداره می کرد، نخبگان ما فراری نمی شدند، این غارتگری های تاریخی خزانه ملت ایران انجام نمی گرفت. ما دارایی خود را بجای هزینه در راه آبادانی و تولید و رفاه مردم، برای طرحهای کودکانه بی مصرفی که دشمنی و تحریم های کمرشکن بین المللی را به دنبال داشته هزینه نمی کردیم. ما می توانستیم تا کنون یکی از بزرگترین اقتصادها، همبسته ترین و پیشرفته ترین و قدرتمندترین ملتها باشیم؛ توطئه گران بیگانه جرات نمی کردند برای مرزهای ما و برای موجودیت ما برنامه ریزی کنند. ما با هزینه هزار میلیارد دلار دلمان خوش است که موی زنانمان را میتوانیم پنهان کنیم و آنتن های ماهواره را بشکنیم، رسانه ها را مسدود کنیم و با دستگاههای قرن گذشته بدون هیچ هدفی منطقی و عقلانی بجای غنی کردن اقتصاد اورانیوم غنی کنیم.

اگر دولت را یک امیرانتظام اداره می کرد، چنان جاذبه ای برای نخبگان پیر و جوان کشور می بود که آنان مانند نخبگان دیگر کشورهای در حال توسعه به میهن وفادار می ماندند، و مانند نخبگان ما از کشور گریزان نمی شدند؛ و بازگشتشان برای حاکمیت یک مسئله امنیتی تلقی نمی شد. ثروتی که ما در فقدان نخبگان خود از دست داده ایم ابعادی چنان نجومی دارد، که می توان آنرا فقط با ویرانیهای سده اول خورشیدی و حمله مغول سنجید که بزرگترین ابرقدرت جهان را از پای آوردند.

یک ملت همیشه عباس امیرانتظام تولید نمیکند. قامت او در نبرد با اهریمنی ها چنان بلند و افراشته بوده که توطئه گران و حسودان جز زانوی او را نتوانستند دید. من افتخار میکنم که در دوران یکی از این نخبگان اسطوره ای ایران زمین، و بیش از دو دهه در دوستی با او زندگی کرده ام. من به سهم خود امیدوارم که خود از امیرانتظام درس گرفته باشم و تا زنده هستم از منش و خرد و ازخودگذشتگی او در راه میهن پیروی کنم. ایران همیشه خواهد بود، و عباس امیرانتظام همیشه سرمشق ایرانیانی که می خواهند ایرانی باشند.

کورش زعیم

۲۲ تیر ۱۳۹۷خ