روز جهانی کورش – روز ملی ایران

  کورش زعیم

ای کورش بزرگ، تو را میستایم. تو نماد خرد ایرانی هستی. تو نماد اندیشه ملی ایرانیان هستی. تو نماد گفتمان ملی و فراملی ایرانیان هستی. تو نماد بلندا و ژرفای فرهنگ والای کهن ایرانی هستی.

هیچکس و هیچ اندیشه و فرهنگ رهبری ملی تا کنون نتوانسته به بلندای تو برافرازد. هیچکس نتوانسته مگر با ترویج خرافات و خشونت و بستن دهان ها و شکستن کلک ها بر ملت ایران فرمانروایی کند. تو معیاری برای مدیریت کشوری و لشگری ایرانزمین تعریف کرده ای که تا کنون کسی دستیابی به آن را نتوانسته است.

تو چنان توانمندی و گستره نفوذ فرهنگی و سرزمینی برای میهن ما تعریف کردی که نه تنها هیچکس به عظمت دست نیافته که بسیاری رهبران گذشته بیش از نیمی از ملت و سرزمین یکپارچه تو را با بی خردی و فساد و خیانت به مرزبندی های جدا از ایران باخته اند. تو رهبری سرزمین ایران را فرمانروایی بر دل ها تعریف کردی، که تا کنون دست نیافتنی بوده است: توان بالای لشگری همراه با فرهنگی مردم سالار، همراه با سیاست ورزی مردم و جهان پسند. هیچ فرمانروایی در سراسر جهان و در درازنای تاریخ به بلندای تو نتوانسته رسیدن.

تو حقوق مردم و بشریت را چنان تعریف کرده که هنوز پس از گذشت بیست و شش سده، و با وجود نهادی نوبنیاد به نام سازمان ملتهای همبسته، و بیانیه ای جهانی به نام حقوق بشر، هنوز نشده که زیاده خواهی و درنده خویی فرمانروایان نیرومند جهان از بزرگ تا کوچک مهار گردد، یا ملت هایشان در برابری و دادگری و رفاه زیست توانند کرد. تو برای دوست و دشمن بزرگ بودی، ولی امروز دشمن برای ما بزرگ است، و دوستی نداریم.

ده سال از آن روز تاریخی، هفتم آبان ۱۳۸۶، میگذرد، که در پای آرامگاه ورجاوند تو، نامت را در میان بسی فرزندان بی تاب تو ندا دادم که: "تو هرگز نخفته ای که روح تو در وجود ما بیدار است". و من، هر ساله تا امروز در این روز خجسته یاد تو، پدر ملت ایران، را تکرار کردم. و ملت جوان ایران به نام و شناخت بهتر تو بیدار شد، و تو قبله گاه عاشقان ایران شدی و در دل جوان ایرانی آشوب به پا کردی.