ما ایرانیان با فرهنگ شادي آفريده شده ايم، ما سیاهپوش و گریه کنندگان دروغین نیستیم، ما خاک بر سر ریزندگان نیستیم و پشتمان را برای دیگران خونین نمیکنیم. ما ایرانی هستیم و همه جشن های ایرانی را بر پا خواهیم کرد. جشن بزرگ نوروز را، و جشنهای ملی مهرگان، یلدا و سده را که به تقویم باز خواهیم گرداند، و البته چهارشنبه سوری را.
ملت ایران نیک پندار و نیک کردار و بخشاینده است. همه کسانی که از انحصارها و روابط نامشروع و غیرقانونی و ابزار قدرت بهره جویی کرده با فقیر کردن ملت ایران ثروت اندوخته اند بخشاییده خواهند شد، به شرط اینکه همه ثروت خود را در ایران سرمایه گذاری کنند. ملت ایران همه کسانی را که ستم کرده اند، خشونت کرده اند، زندانی کرده اند، حکم های ستمگرانه داده اند، خواهد بخشایید، به شرط اینکه در برابر ملت توبه کنند و به کارهای سودمند اجتماعی بپردازند. ملت آنان را که با توسل به حقانیتی دروغ، به گرفتن جان هم میهنان ما حکم داده اند، با مهراندیشی دادرسی خواهد شد. اعدام لغو خواهد شد. ملت گمراهانی را که برای فرار از ستمگری حاکمیت، فریب بیگانگان را خورده و به تبلیغ و اقدام علیه تمامیت ارضی کشور پرداخته اند خواهد بخشایید و حقوق برابر همه افراد را تضمین خواهد کرد. ملت ایران همه شهروندان را بر پایه شایستگی بی توجه به باورهای مذهبی، آیینی یا ایدئولوژیک، و وابستگی های سیاسی کنونی و گذشته، برای اداره کشور به کار خواهد گرفت. ملت ایران با همه کشورهای جهان، دوست یا بدخواه، روابط سیاسی و اقتصادی بر پایه منافع متقابل برقرار خواهد کرد. ملت ایران نشان خواهد داد که در بزرگی و مهراندیشی همتا ندارد.
من در پیام نوروزی سال 1388، گفتم : "امسال، هرچند توفانی از دشواری های اقتصادی را در پیش داریم و هیچ پشتوانه ای از آن صدها میلیارد دلار درآمد تلف شده این سه دهه نافرخنده برایمان نمانده است، و تهی و فقیر و ناامید از آینده هستیم و لاشخوران در پیرامون ما پرسه می زنند؛ ولی نسیمی ملایم و بهاری از دور به مشام می رسد." و براستی چهار سال پسین توفانی خانمان برانداز از دشواری های اقتصادی درگرفت.
شاید که در این سال پیش رو بتوانیم گام هایی نخستینی در راستای زدودن دروغ و فساد و خشونت، و بیسوادی حکومتی، برداریم، و راه رهایی از سیاهی و تاریک اندیشی را بسوی آزادی و بازشکوفایی ملت بزرگ ایران بپیماییم. باشد که چهره تک تک مردم عزیزمان را، در آینده ای نه چندان دور، دوباره خندان ببینیم، مغزهای ما و پرنده های فراری برای بازسازی خانه بازگردند، و ما از اسارت این زندگی دوگانه تحمیلی رها شویم.
کورش زعیم
تهران- نوروز 1394