با مستقل شدن، شما در میان سه دشمن بالقوه محاصره خواهید بود: ناسیوناسیم عرب، ناسیونالیسم ترک و ناسیونالیسم ایرانی. هیچکدام از آنها از استقلال شما خوشنود نخواهند بود. منظور من از ناسیونالیسم عرب، داعش نیست که یک نیروی فوق العاده خشن بظاهر مذهبی برای اجرای طرح تجزیه خاورمیانه تدارک داده شده است.

من داعش را خطرناکترین گروه تروریستی هزار سال گذشته می دانم، و پشتیبانان آنها در چهار کشور بیگانه از بیرحمترین و از خود راضی ترین سیاستمداران تاریخ معاصر پنهان در پشت نقاب دموکراسی هستند. من از همان آغاز از دولت ایران خواستم که نه تنها بسیج برای جلوگیری از نفوذ داعش به درون کشور شوند، که با نیروی نظامی زبده به کمک شمال عراق و سوریه بروند و منتظر ابرقدرتهایی که در اینگونه مواقع کفش آهنین بر پا دارند نشوند، که آنها دلشان برای مردم این منطقه نسوخته است. ما باید خودمان اقدام کنیم. 

ایران تنها ملت جهان است که هیچگاه پیروزی های خود به یاد نمی آورد. فقط شکست ها را به یاد می آورد، زیرا در تاریخ کهن خود به ندرت شکست خورده است. شکست ما در چالدران زخمی بس ژرف است که وقتی به یاد شما هم میهنان کهن خود در عراق می افتیم انگار نمک به آن زخم می پاشند که چرا ما نتوانستیم از جدا شدن شما از مام میهن جلوگیری کنیم.
دشواری هایی که دولتهای ما با امنیتی کردن روابط مرزی میان ما ایجاد کرده اند، نه بعلت بی اعتمادی ما به همدیگر بلکه به علت توهم توطئه بیگانگانی که دولتهای بی لیاقت و فاسد ما را بازیچه امیال خود قرار داده بودند بوده است. فساد و بی لیاقتی که در دویست سال گذشته کشور ما را از اوج عزت به حضیض ذلت کشانده است. 

ما اینقدر از شکست متنفریم که در دفاع در برابر تجاوز صدام حسین، با وجود پشیتبانی مالی، تسلیحاتی و اطلاعاتی بیشتر کشورهای قدرتمند جهان و همه کشورهای خاورمیانه از صدام حسین، و با وجود مدیریت بسیار بد جنگ و دخالت اشخاص ناوارد و بی تجربه و آموزش نیافته، چند لشگر لنگان باقیمانده از ارتش سربریده و تحقیرشده ما با تسلیحات تاریخ گذشته و تجهیزات از کار افتاده زرهی، و یک نیروی هوایی کوچک شده و کم تجربه، چنان جنگیدند و ورق را به سود ایران گرداندند که هنر جنگی آنها آموزه ای جهانی شده است. آنان توانستند کشور را از شکست نجات دادند، زیرا ایرانی از شکست متنفر است و از دست دادن پاره تن وطن، او را زجر می دهد.
من میدانم که شما هم چون ایرانی هستید از شکست متنفرید، و مایل هستید از کشاندن مردم اقلیم کردستان به آینده ای سخت و مبهم پرهیز کنید. همکاری و پشتیبانی دو سه سازمان امنیتی برخی کشورها از تصمیم شما، برای یک پیروزی ماندگار کافی نیست، چه بسا که همان پشتیبانی ها به زیان شما تمام شود.

در تصمیم خود برای استقلال تامل کنید و بردبار باشید تا این بحران خطرناک و سایه بربریت از روی سر مردم این منطقه برداشته شود. آنگاه شاید ما و شما راهی پیدا کنیم تا در آینده مردم شما بی اینکه اختیار تعیین در تصمیم خود برای استقلال تامل کنید و بردبار باشید تا این بحران خطرناک و سایه بربریت از روی سر مردم این منطقه برداشته شود. آنگاه شاید ما و شما راهی پیدا کنیم تا در آینده مردم شما بی اینکه اختیار تعیین سرنوشت خود را از دست بدهند و ما، احساس کنیم که دوباره از یک خانواده هستیم.

کورش زعیم
تهران- 14 امرداد 1393