کوچکترین بنیاده های کشف شده:

از روزگاران کهن، فیلسوفان و دانشمندان در کاوش کوچکترین ذره در طبیعت بوده اند. باور چیره این بود که کوچکترین که توده (ماده) از آب در سه ریختار ساخته شده است- گاز، آبگون و جامد- که فناناپذیرند. این سه ریختار شکل های دیگر توده را بوسیله ترکیب های گوناگون از این سه شکل اصلی به تناسبهای مختلف بوجود می آورند.

تا آنجا که ما می دانیم و باور داریم، این دموکریتوس [1] ، ساکن یونیه (در آن زمان جزوی از امپراتوری ایران)، در سده پنجم پیش از میلاد بود که واژه "اتموس" را برای تعریف کوچکترین ذره طبیعت ساخت. از حدود ۴۰۰ سال پیش از میلاد، درباره اینکه تا چه حد می توان یک جسم را به تکه های کوچکتر بخش کرد تئوری هایی بیان می شد. دموکریتوس باور داشت که باید پایانی به بخش کردن جسم ها باشد، و تکه واپسین که دیگر نتوان آنرا برید و بخش کرد، همانا ذره بنیادین است. او آن ذره را "اتم" نامید.

ارستو تئوری دموکریتوس را رد کرد و تئوری اتمی خودش را عرضه نمود. تئوری او این بود که تنها چهار بنیاده وجود دارند- خاک، آتش، هوا و آب- و اینکه همه این بنیاده ها گونه ای "اتموس" در درون خود دارند که همان کوچکترین واحد است که توده های دیگری را که روی زمین وجود دارند ساخته اند. تئوری اتمی ارستو بیشتر لمس پذیر بود، و مردم کم کم او را باور کردند و تئوری دموکریتوس را کنار گذاشتند [2] .

در پژوهش های فیزیک اتمی در سی سال نخست سده بیستم، بنیاده هایی به کوچکی یک سدم میلیمتر کشف شدند. سپس کوارکها کشف شدند. از آن زمان تا کنون پیشرفت زیادی شده و ذره هایی بسیار کوچکتر از ۰۱/۰ میلیمتر یافت شده اند. اکنون دانشمندان می دانند که ذره هایی به کوچکی یک اتمتر یا ۱۰ به توان ۱۰- میلیمتر وجود دارند. استیون هاکینگ می گوید که برای اینکه در اندازه ذره ها پایین برویم حدی وجود دارد [3] .

اگر بخواهیم سازه درونی یک اتم را درک کنیم، باید آن را بشکافیم و قطعات درون آن را بررسی کنیم. سه گونه ذره بنیادین کشف شده اند که تئوری کوانتوم آنها را ذره های نخستینی می خواند؛ یعنی آنها از ذره های دیگری ساخته نشده اند و هیچ سازه درونی اندازه گیری شدنی ندارند. این ذره های بنیادین نخستینی بر پایه چرخش آنها رده بندی شده اند. فرمیون ها نیم عدد درست چرخش دارند، در حالیکه بوزون ها یک عدد درست می چرخش دارند. بسیاری خانواده ها و زیر-خانواده های ذره های بنیادین وجود دارند، و همه ذره های "مدل استاندارد [4] " به استثنای بوزون هیگز [5] مشاهده شده اند. من باور دارم که دانشمندان در جستجوی خود سرانجام به کشف کوچکترین بنیاده که همان تک میدان انرژی است که همه این ذره های زیراتمی از آن ساخته شده اند خواهند رسید، و اینکه این میدان چیزی بجز یک میدان انرژی با بار مثبت یا منفی نخواهد بود. 

نتیجه گیری:

کوچکترین و بنیادی ترین ذره، که از آن کیهان ساخته شده، میدان انرژی با بار مثبت یا منفی است که در از انفجار انرژی رویداد انفجار بزرگ رها شده است. این میدانهای انرژی زیر نیروی بینهایت از حالت بینهایت فشرده به اسپاش پرتاب شدند. آنها با سرعت نور (شاید زیادتر) در اسپاس سفر و در مسیر خود با هم برخورد کردند، و بطور تصادفی با هم ترکیب و بازترکیب شدند و بصورت آرایش های تصادفی از میدانهای انرژی (+) و (-) بسیاری از ذره های با ویژگیهای گونانگون را شکل دادند.

بنابراین، با این فرض که همه چیز از تک میدانهای انرژی مثبت و منفی ساخته شده و آنها در آرایش های تصادفی گوناگون تریلیون ها ذره های بزرگتر را شکل داده اند [6] ، پس ما بایستی که بتوانیم، به شرط پیشرفت تکنولوژی در این زمینه، "برنامه"های آرایش های میدانهای انرژی را که اتم ها ومولکولها را ساخته اند با مهندسی معکوس آشکارسازی یا شناسایی کنیم، همانگونه که میتوانیم یک برنامه رایانه ای را برای دسترسی به رمزهای واژه های دیجیتال آن تجزیه کنیم. وقتی ما به "واژه" های اصلی ذره ها دسترسی پیدا کنیم، تغییر، بازسازی یا دستکاری سازه های بیشتر پیچیده نمیتواند غیرممکن باشد.

تکنولوژی برای این کار شاید تا آینده دوردست بوجود نیاید، ولی بی تردید ممکن است. ضرورت ندارد که ذره های بنیادینی که اتم را تشکیل می دهند "مشاهده" کنیم، فقط باید بتوانیم طرح مهندسی سازه دیجیتال آنها را آشکارسازی نماییم. گام پسین تغییر در ویژگی سازه با "تزریق" بار الکترومغناتیس مورد نظر به درون آرایش میدانهای انرژی تشکیل دهنده ذره برای بازسازی آن به شکل ذره گونه ای دیگر خواهد بود.