من شش سال پیش پیشنهاد کردم که این روز مهر و وفای به پیمان را به نام " روز ملی پاسداری پیمان" گرامی بداریم، و هنوز بر آنم که این جشن به سالنمای رسمی ایران راه یابد. یک ملت از پیمان مردمان به یکدیگر آفریده می شود، و وفای به این پیمان است که ملت ها را پایدار نگه می دارد. وفای به پیمان سردمداران و نمایندگان مردم به ملت است که خدمتگذار خواست آنان باشند. در این روز فرخنده مهرگان بود که فرشتگان به یاری کاوه آهنگر شتافتند تا مردمان ایران زمین را از گزند ضحاک ستمگر که مغز جوانان برومند ایرانی را خوراک مارهای خود می کرد، برهانند. ما باید از جوانان خود نگهبانی کنیم که اینان فرشتگان امروز ما هستند.

برای ملتی که سیاه پوش شده و مرگ را بجای زندگی بزرگداشت می کند، بازیافت جشن های کهن ایران که نشانه سرزندگی و شادزی بودن یک ملت بزرگ و با فرهنگ و تاریخ ساز بوده، مایه شادمانی و امید به آینده است. ما باید ایران را چنان بازسازی کنیم که در آن تنها شادمانی و جشن باشد نه غمگساری و سوگواری. ما باید بی رنگی سیاهی را که دچارش هستیم به رنگارنگی سپید تبدیل کنیم. ما باید همه جشن های بزرگ و شادی بخش ایرانی را جانشین فرهنگ تحمیلی بیگانه مرگ و غم و گریه و سیاهی کنیم.

ما هنوز تنها به یاد سربلندی و آزادگی و فرهنگ نیاکان خود زنده هستیم و باید این فرهنگ بزرگ و والا را که سایه اش بر همه جهان گسترده است برای خود نیز زنده سازیم تا آن زندگی کنیم.

دوران خشونت و فساد و دروغ و ریا و نادیده انگاشتن خواست ملت به سر آمده است. ایران بزرگتر از آن است که بجز انسانهای بزرگ و آزاده بر آن حکومت کنند. ایران ما، ایران کورش است، ایران داریوش است، و ایران فردوسی و امیرکبیر و مصدق. ملت ایران باید سرنوشت خود را خود بدست بگیرد، و این خواهد شد.

ما امروز در هر کجای جهان که هستیم، هم پیمان شویم که بخواهیم فقط ایرانی باشیم. ما باید چنان ایرانی باشیم تا همه مردم جهان آرزو کنند ایرانی باشند.

با درود بر همه آنان که دلشان برای ایران می تپد

کورش زعیم

18 مهر 1392