4)
موارد بسیاری از توهین یا برخورد خارج از عرف با شهروندان ایرانی و مقام های سیاسی جمهوری اسلامی در خارج از ایران در سال های اخیر گزارش شده است. این وضعیت از کجا ناشی می شود؟
كورش زعيم:
اين وضعيت از سال 1360 آغاز شد و همچنان بطور تساعدي رو به افزايش بوده است. شهروندان ايراني كه پيشتر از بالاترين احترام برخوردار بودند، در سه دهه اخير چوب شرايط انزوا، توهين و تحقير نسبت به جمهوري اسلامي را مي خورند.
5)
چرا حکومت ایران واکنشی به این مسائل نشان نمی دهد؟
كورش زعيم:
واكنش جمهوري اسلامي تاثيري كه ندارد هيچ، به دشمنان فرصت مي دهد كه بيشتر توهين و تحقير خود را ابراز كنند. هيچ كدام از شخصيت ها و نهادهاي جمهوري اسلامي نسبت به تغيير نام خليج پارس، و تبليغات و فيلم ها و برنامه تلويزيوني و مقاله ها و كتابهايي كه با پشتيباني گروههاي خاصي كه طرح ايجاد نفاق قومي و تجزيه ايران را دارند، عليه فرهنگ و تاريخ ايران توليد شده است، واكنشي نشان نداده اند. اين نشانه اهميت دادن آنها به "ايران" است.
6)
بحث تجزیه ایران را که در ماههای اخیر هم توسط برخی گروههای قومی و هم توسط نهادهای نزدیک به دولتهای خارجی دنبال می شود را تا چه اندازه جدی می دانید؟
كورش زعيم:
اين بحث بطور جدي از سال 1996 به شكل جديدش "خاورميانه نوين" مطرح بوده، ولي از سال 2006، به عنوان يكي از اهرم هاي فشار براي خرد كردن قدرت و نفوذ جمهوري اسلامي وارد مرحله اجرايي شده است. مسئله بسيار جدي است، زيرا دو كشور قدرتمند غربي و سه كشور ثروتمند عرب و دو كشور مدعي همسايه با كمك جاسوسان و عوامل خود در داخل كشور كه برخي در مقامهاي موثر شاغل هستند دنبال مي شود.
7)
آیا رعایت تمامیت ارضی آنگونه که عنوان می شود در برابر حقوق بشر، مفهوم حق تعیین سرنوشت و به طور مشخص حقوق اقوام ایرانی قرار دارد؟
كورش زعيم:
حقوق بشر يعني همه مردم در درون مرزهاي سياسي يك كشور بايد از حقوق برابر و بدون هرگونه تبعيض برخوردار باشند. معناي تعيين سرنوشت خود همين است كه همه مردم از راه انتخابات آزاد در تصميم گيري اداره كشور مشاركت داشته باشند و هيچ شهروندي را برتري بر ديگري نباشد. حقوق بشر معنايش اين نيست كه اعضاي يك خانواده خانه خودشان را خراب كنند و هر كدام يك تكه آن را مالك شود. اين كار را فقط بيگانگان مي توانند برنامه ريزي كنند.
8)
برای برطرف کردن خطر تجزیه ایران، نقشی که گروه های اپوزيسیون در داخل و خارج از ایران می توانند ایفا کنند چیست؟
كورش زعيم:
اگر خطر تجزيه دروني، و به علت ستمگري حكومت مركزي باشد، همه فعالان سياسي و مدني و حقوق بشري مي توانستند براي رفع محروميت ها تلاش كنند. وقتي خطر انحصارا توطئه بيگانگان باشد، آنگاه برنامه ريزي و اجراي يك سياست خارجي خردمندانه و قدرتمندانه مي تواند كارساز باشد. راه موثري كه اين چند ساله براي ايجاد نفاق و دشمني در ميان مردم ما بكار برده اند، دروغ پردازي و تحريف و وارونه نشان دادن واقعيات فرهنگي و تاريخي كشور با ساختن فيلم هاي توهين آميز عليه ايران، برنامه هاي راديويي و تلويزيوني و مقاله هايي در نشريه هاي پرشمارگان غرب و حتا در كشور خودمان، تحريك مردم برخي استانها به خودداري از كاربرد زبان رسمي و مشترك كشور با هدف جداسازي مردم از راه زبان (پروژه ختنه)، انتشار گسترده و پيوسته توهين ها و شوخي هاي زشت قومي براي ايجاد كينه، و اقدامات ديگر است. اپوزيسيون كشور چه داخل و چه خارج بايد با تقبيح اينگونه ترفندها و رسواكردن آنها، با ادبياتي مستند، خردمندانه و غيرتهاجمي با اينگونه توطئه ها رويارويي كنند. رسواكردن مستندانه و مودبانه موثرتر از تندخويي و ناسزاگويي است. ما هرچه مي گوييم و ادعا مي كنيم بايد تا حدي قابل اثبات و باوركردن باشد. ولي در شرايط كنوني، افزون بر اين اقدامات، بايد تحولاتي عمده و بسيار سريع در سياست خارجي نابخردانه كنوني رخ دهد. در غير اين صورت، ادامه انزوا و بي اعتمادي نسبت به جمهوري اسلامي اقدامات و توطئه هاي تجزيه طلبانه را مشروعيت خواهد بخشيد و تسريع خواهد كرد. وقتي سد شكست هيچ چيز نخواهد توانست جلوي يك سيل خانمان برانداز را بگيرد.
9)
حکومت کنونی را تا چه اندازه دارای اراده و توانایی دفاع از تمامیت ارضی ایران می دانید؟
كورش زعيم:
سياست ها و عملكرد حكومت كنوني آنقدر ضد و نقيض، ناكارآمد و ضد منافع ملي است كه من روزنه اي از خرد در آنها نمي بينم. حكومت كنوني براي حفظ تماميت ارضي فقط متكي به نيروي نظامي است. به باور من در رويارويي با شرايطي كه مي تواند تماميت ارضي كشور را تهديد كند، نيروي نظامي آخرين ابزار با كمترين تاثير است. اگر بدنه نيروهاي نظامي در پشتيباني از هسته هاي عملياتي تجزيه طلب كه بي ترديد با برنامه ريزي و لجيستيك بيگانگان خواهند بود از هم بپاشد، همان سيل است كه به آن اشاره كرده ام.
http://www.ettelaat.net/13-januari/news.asp?id=69868