سپاس از تاخير در پاسخ. من همين پيام شما را در فيسبوك هم دريافت كردم.

نظامي ايراني گرامي، من هرگز ديدگاههاي ديگران را مردود نمي شمارم كه از برخي هم مي آموزم. من بيكار نيستم كه در اينجا وارد اين بحثها شوم. كافيست من يك ايده كوچك را از سخنان شما دوستان بگيرم، (حتا چيزهايي كه خودتان هم متوجه نيستيد)، و به سطح دانش و زمينه هايي كه بايد بيانديشم بيافزايم. چند مقاله تا كنون از اين سرچشمه بوده است. من احساسات ميهن پرستانه شما را مي ستايم كه براي يك نظامي برازنده است. شوربختانه در جهان امروز هنوز ما به يك ارتش نيرومند و روزآمد نياز داريم. من اين روزها بيشتر روي واژه "روزآمد" تكيه مي كنم تا "بزرگ". براي داشتن يك ارتش نيرومند و روزآمد نياز به كاربرد "بزرگ" نيست. تكنولوژي جنگ اكنون بسوي "نيرومند و كوچك" مي رود. ما بايد دانش خود را بيافزاييم، از آخرين تكنولوژي هاي جنگ بهره بگيريم و آنها را پيشرفت دهيم. در آينده آنكه پيشرفته تر است برنده ميدان خواهد بود نه آنكه بزرگتر. براي مثال، من اكنون انديشه اي دارم كه اگر روزي به ثمر برسد، نيروي زميني دشمن را مي توان در جا ايستا كرد. ما بايد در زمينه هاي كنترل از راه دور، عمليات ماهواره اي و سايبري سرآمد شويم، ولي نه براي كنترل مردم خودمان. ما اكنون طبل سينه را مي كوبيم كه با تكنولوژي پيشرفته خود چند جوان وبلاگ نويس مخالف را شناسايي و دستگير كرديم يا كسي را كه به فلان مسئول نظام توهين كرده بود خاموش كرديم. اين در حاليست كه دشمنان ما مانند آب روان آرام و بي صدا از رير در وارد مي شوند و شايد بزودي بخشهاي عمده اي از كشور را آب بگيرد.

***

هم ميهن بيگانه گراي گرامي، اگر خوشحالت مي كند كشور همسايه از كشور تو قوي تر باشد، من اقرار مي كنم كه اگر جنگ افزارهاي دو طرف را روي ترازو بگذاري و كيلويي بسنجي بار مرده جنگ افزارهاي آنها (به اضافه آنچه در سفارش دارند، ولي هنوز تحويل نگرفته اند) شايد چند كيلو بيشتر باشد. ولي بهتر است مغزهاي دو طرف را روي ترازو بگذاري و خرد دو طرف را بسنجي. آنچه در مبارزه بر و باخت را تعيين خرد و نوآوري است نه پاره هاي آهن.

ما شادمانيم كه يك همسايه ثروتمند داريم و اميدواريم بتوانيم بخش عمده اي از اين ثروت را با اجراي قراردادهاي عمراني و صنعتي در عربستان بدست آوريم.

شوروي تنها كشوريست كه ما بايد از سرمشق آن پرهيز كنيم. لطفن روي يك كيسه يخ بنشنيد، آتشتان فرو بنشيند. "بزرگترين ارتش" ديگر معنا ندارد، بايد روزآمدترين ارتش بود. شما اگر در تكنولوژي هاي نوين سرآمد باشيد، مي توانيد ارتش كوچكي داشته باشيد، ولي از همه موثرتر باشيد. مسئله ما درونمرزي است نه برونمرزي. توطئه هاي برونمرزي از درونمرز تقويت مي شوند. شما فعلن قاچ زين را بچسبيد. من زنگ پايان را مي شنوم.

هم ميهن ناراضي پشت كرده به ميهن عزيز، من هميشه مي كوشم واقعگرا باشم. من از تو بيشتر مي ترسم تا امير بندر سلطان. همين جمله اي كه از او نقل كرده اي نشانگر بي خردي و بي سياستي اوست. او در تعصبي وهم آميز با ايران دشمني مي كند. همان تعصبي كه 1400 سال پيش منجر به قتل عام ايرانيان، غارت كشور و نابودي كتابخانه هاي ما شد، ولي براي مردم عربستان حاصلي نداشت. بني اميه را ايرانيان سرنگون كردند و امپراتوري جديد در مركز ايران مستقر شد و سياست و خرانه و دانش و ارتش را ايرانيان در دست داشتند. سياستهاي امير بندر سلطان عربستان را به يك تحول بزرگ اجتماعي خواهد كشاند و مردم عربستان را از شر امثال او قبيله هاي حاكم بر ثروت و سرنوشت مردم رها خواهد ساخت. آنگاه مردم راي خواهند داد، زنان رانندگي خواهند كرد و درآمد كش.ور براي آباداني و پيشرفت كسور هزينه خواهد شد نه براي مستراح هاي طلاي خالص حاكمان. اگر مي شد شاخ ايران را با جتهاي مدرن بيگانگان شكست، صدام حسين اين كار را كرده بود. من در قابت با عربستان نيستم و شادمان مي شوم اگر در زماني كه كشور من دموكراتيك شده، عربستان قدرتمند و دموكرات باشد. مطمئن باش در آن زمان ما همسايگان بسيار خوبي براي هم خواهيم بود. تو ايراني عزيز عرب يا عرب زبان، عرب تباري تو، اگر براستي چنين است، براي من بسيار محترم است، ولي ايراني بودن خود را دستكم نگير.

من در مورد قدرت و احترام و نفوذ ايران با شما هم عقيده هستم و بار ها آن را برشمرده ام. ولي با دشمني شما با "اعراب" موافق نيستم. من نمي دانم چرا قدرت ايران را هميشه با قدرت عربستان مي سنجيد. ما بايد زمينه هاي ترس و نگراني عربستان را از خودمان رفع كنيم و به يك همكاري سازنده دست بيابيم. چه عيبي دارد ما در صنعتي شدن و آباداني عربستان شركت كنيم و منافع خود را به يكديگر گره بزنيم. چه عيبي دارد ما اين دشمني بي معناي تاريخي را كنار بگذاريم و دوستي و همكاري كنيم؟ مگر مردم فرانسه و آلمان با هم دشمني ديرينه نداشتند كه اروپا را بارها به خون كشيد؟ چه حاصل شد بجز عقب افتادگي و فقر و بدبختي مردمانشان. اكنون را بنگريد. مگر مردم كره و ژاپن با هم دشمني ديرينه نداشتند؟ ايراني از اسب افتاده، زيرا ما بجاي درمان ناداني و عقب افتادگي ذهني سردمداران خودمان، دچار تعصبات بي معنا شده ايم و به همسايگان گير داده ايم و انرژي سازنده خود را عبث به هدر مي دهيم.

عربستان اخيرا، بويژه از پارسال با ورود امير بندر سلطان به دايره قدرت، دچار توهم درباره نقش خود در منطقه شده است. آنها هميشه نقش ميانجي و آشتي دهنده را بازي مي كردند، ولي اكنون تصورات ديگري دارند، مانند كسي كه پشت به خورشيد ايستاده باشد و سايه خود را بلندتر از آنچه هست ببيند. اين شرايط بسيار خطرناكي براي همسايگان است. بودجه امسال عربستان 221 ميليارد دلار بوده كه بهت انگيز است و فقط فروشندگان اسلحه را شادمان مي كند. همچنين سالها بود خواستار خريد تانكهاي پلنگ آلمان (لئوپارد) و نفربرهاي زرهي كه جستجوگر مواد راديو اكتيو و شيميايي هم هستند بود. هفته گذشته سرانجام وزارت خزانه داري آلمان به بهانه "خطر بزرگ ايران" موافقت خود را با فروش اين جنگ افزارها اعلام كرد. آلمان هميشه بارومتر خوبي در ارزيابي تحولات بين المللي است. مدتها طول خواهد كشيد تا عربستان دست به اين اقلام پيدا كند، ولي چرخش آلمان نشان از سياست قاطعتري عليه ايران است. نگاه شما به توان نظامي عربستان خيلي متعصبانه است و تصور مي كنيد كه رقيب و دشمن ما عربستان است و توان نظامي خود را با عربستان مي سنجيد. از اين منبر نخ نما شده پايين بياييد. من بر سر ديدگاه خود كه عربستان بدون اجازه يا چراغ سبز امريكا هرگز به ايران تعرض نخواهد كرد ايستاده ام، و اينكه سرشت سياست عربستان دوستي با ايران را به دشمني و جنگ ترجيح مي دهد. ولي عربستان در ضمن كه مي خواهد حيثيت سياسي خود را ارتقاء دهد نگران اوضاع اجتماعي خود نيز هست. اين زره پوشها همانهاهستند كه براي كنترل شورشهاي خياباني بكار برده مي شوند و عربستان آنها را به نام تقويت نظامي عليه ايران مي خرد. همين ديروز در شهر قطيف (كه يك شهر ايراني است) تظاهرات گسترده اي شد. بيكاري در عربستان در اوج تاريخي خود است، زيرا آنها با اينهمه ثروت نقدي به ساخت كشور خود نپرداخته اند. قبيله شاهزادگان درآمد كشور را بين خود تقسيم مي كنند و چيزي بجز جاده هاي نمايشي و خيابانهاي خوش تركيب و آرايش سوپر مدرن مسجدالحرام براي مردم نمي ماند. عربستان هرچند ممكن است در مورد جزيره ها به امارات كمك كند، ولي، براي مثال، هيچ چشمداشتي به خوزستان ما ندارد، زيرا نه به نفت آن نياز دارند و نه توان اداره آن را. و مي داند همانها كه اكنون به كشور خود خيانت مي كنند، به آنها هم كه يك "خارجي" تلقي خواهند شد خيانت خواهند كرد.

نه، آن روزها هيچ خطري براي تماميت ارضي ما نداشتند، زيرا نه دارايي نظامي كنوني را داشتند و نه اعتماد بين المللي را و ايران هر دو را داشت. من هيچگاه از ابرقدرتي ايران پيش از انقلاب سخني نگفته ام. اين توهمات رويايي برخي ميهن پرستان سرخورده است. ايران بي شك اين پتانسيل را دارد و ابرقدرتي هم فقط به توپ و تفنگ نيست. آنها، آري، اكنون انگيزه دارند، پول دارند، پشتيباني ابرقدرتها را دارند، بدنامي ايران را در افكار عمومي جهان را دارند، همراهي كشورهاي عرب و عرب زبان را كه پيشتر با ايران دوستي مي كردند مانند مصر و اردن و لبنان و سوريه را هم دارند و خواهند داشت، نارضايتي گسترده مردم ايران را هم دارند، توطئه بين المللي تجزيه ايران را هم دارند، نبليغات دروغ و وارونه گويي دشمنان فرهنگ و تاريخ ما را دارند، نارضايتي از نفوذ مذهبي و دخالت ايران در امور داخليشان را هم دارند، زرادخانه پر و مدرن تا خرخره پر شده را هم دارند، بهترين زمان در 1400 سال گذشته را در دست دارند، عوامل و جاسوسهاي خود را در درون سامانه حكومتي ما هم دارند، همكاري سازمانهاي جاسوسي ام آي 6 و موساد و تركيه و عربستان را هم دارند؛ تلويزيون تركيه براي نخستين بار از ظلم به 30 ميليون "تورك" در ايران سخن مي راند، محمد مرسي از يك ناتوي عربي سخن مي راند، و غيره و غيره. بنابراين، ما تا خانه خود را به سامان نرسانيم و آنهم خيلي خيلي زود.... گربه عزيز خداحافظ!

آري، ولي در آن زمان از ما ترس نداشتند و انگيزه اي براي قدرت يافت نظامي هم نداشتند. حكومت خود را مستحكم مي ديدند و هم خود را براي دزديدن درآمد كشور و تقسيم ميان "شاهزادگان" يا قبيله خود و سرمايه گذاري در كشورهاي غربي صرف مي كردند. اكنون از سياست خارجي مذهب محور جمهوري اسلامي سخت نگران هستند، هم مردمشان بيدار شده اند و قدرت را براي سركوب شورش هاي احتمالي كه ممكن است با كمك ايران مذهي باشد مي خواهند و هم اينكه اگر قرار شد حمله اي به ايران شود و مشاركت آنها خواسته شده بود، بتوانند موثر باشند و سهمي از غارت سرزميني ببرند. اگر يك تكه زمين از ما بگيرند، مردمشان هم غرق در غرور پيروزي تا مدتي ساكت خواهند ماند.

شما به همه سخنان من توجه كنيد: 1- تسليحات كنوني آنها اكنون در برابر ايران اسباب بازيست، زيرا نه توان و نه انگيزه استفاده از آن را دارند. 2- آنها به دستور امريكا و با پشتيباني فني و سياسي امريكا از آن مي توانند استفاده كنند. 3- قدرت نظامي شوروي در برابر قدرت نظامي امريكا قابل توجه بود و در يك درگيري هر دو مي توانستند يكديگر را نابود كنند. قدرت ما هر چه كه باشد در برابر قدرت امريكا ناچيز است و تفاوت تكنولوژيكي، تجربه جنگي، مالي و داشتن پشتيباني كشورهاي ديگر از زمين تا آسمان است. ما نمي توانيم با هيچ يك از كشورهاي عرب بدون دخالت امريكا درگير شويم. ما نمي توانيم امريكا را نابود كنيم، ولي امريكا مي تواند در عرض كمتر از يك ماه ايران را تبديل به يك ويرانه كند. 4- اگر ما به سياست خود ادامه بدهيم، عربان هم به تجهيز و تمرين و آموزش و تجربه اندوزي خود ادامه بدهند، كه اين كار را با سرعت در هال انجام هستند، ديري نخواهد پاييد كه خواهند توانست با ما از لحاظ نظامي برابري كنند. آقاي سعيد خان زمان ايستا نيست. ديگران نمي ايستند ما را تماشا كنند. هم پولشان از ما بيشتر است و هم ترسشان. پشتيباني و همكاري همه قدرتهاي جهاني را هم دارند و در صورت لزوم همه عليه ما به كمك آنها خواهند شتافت. هالا كجاي سخنان من با هم تناقض داشت؟

شما دومين كس خواهيد بود، ولي احساسات شما از عملكرد سرهنگ آريوبرزن واقعي تر نيست كه حكومت مركزي هخامنشي به او و آرمان دفاع از ميهنش خيانت كرد و او را تنها گذاشت تا كشته شود و راه ورود دشمن از روي جسدش باز گردد. داريوش سوم خود بازنده شد. ديروز عربستان بزرگترين بودجه نظامي تاريخ كشور را تصويب كرد. هر چه ما قوي شويم از شوروي سابق (به تناسب قدرت دشمنان) قويتر نخواهيم شد. حكومت ايدئولوژيك شوروي مانند يك كاخ شني با يك باد فروريخت و 15 كشور از آن جدا شدند. اگر يك فرد خردمند، نه لات و لوتهايي كه در نظام شوروي در سلسله مراتب قدرت پرورش يافته بودند، دو سال زودتر زمام را بدست گرفته بود، شوروي با ديدگاه نويني كه براي همه پذيرفتني بود نجات پيدا مي كرد، ابرقدرت باقي مي ماند و مانند اكنون بدست يك مافياي فاسد كه اموال دولت گذشته را تاراج كرده اند نمي افتاد و با وجود پيشرفته بودن از چين، اينگونه در سياست جهان بدنام و زبون نمي شد. وقتي شما در ناز و نعمت مال مفت و توهم قدرت فرو مي رويد، هيچ چيز شما را بيدار نمي كند تا هنگامي كه دير شده باشد. بشار اسد نمي توانست در آغاز بهار عربي دو سال پيش آينده را بخواند و مخالفان را آزادي ورود به مشاركت در اداره كشور بدهد؟ نه 50 هزار نفر كشته مي شدند، نه جنگ مذهبي در مي گرفت، نه كشورش در آستانه تجزيه قرار مي گرفت، و هم اينكه بشار اسد به نام يك رهبر هوشمند و مردمي در تاريخ سوريه و جهان ثبت مي شد. همين شرايط در زمان خروشف و سپس در زمان برژنف پيش آمده بود. آنها نيز نفهميدند. وقتي مي گويم چشم و گوش اينگونه حكومتها در زندان توهماتشان نمي بينند و نمي شنود، اثباتش اين است كه درباره آينده شوروي برخلاف نظريه خود كا گ ب و ديگر پژوهشگران كه شوروي تا 2025 و حداقل سال 2000 پابرجا مي شمردند در سال 1980 فروپاشي را در حدود 10 تا 12 سال در تحليل خود پيش بيني كردم. بشار اسد را هم در مصاحبه اي دو سال پيش گفتم كه به سرنوشت صدام و قذافي دچار خواهد شد. چرا خودشان نمي فهمند؟ براي اينكه دور و برشان را اشخاص فاسد و چاپلوس و بعضا عوامل اطلاعاتي بيگانه محاصره كرده اند و آنان را بيشتر و بيشتر در توهمات فرو مي برند تا به مقاصد شخصي خود و يا مقاصد اربابان بيگانه برسند.

من نه به شاه متوفي و نه به هيچ كس ديگر كه بر اين سرزمين تاثيرگذار بوده توهين نكرده و نمي كنيم. شما هرگز يك شعار زشت يا صفت متهم كننده از من نشنيده ايد. من بارها در همين جا گفته ام كه انگلستان به علت دشواري هاي مالي شديد كه ناشي از جنگ دوم بود، نمي خواست و نمي توانست در برونمرز هزينه كند و همه جاي "امپراتوري" خودش را جمع كرد و به خانه برگشت. ديگر كسي نبود كه بيايد. شوروي كه با اخطار امريكا جرات نمي كرد بيايد پولش را هم نداشت، فرانسه و آلمان كه گرفتار اقتصاد خود بودند، پس چه كسي مي خواست به خليج فارس بيايد؟ بوركينافاسو؟ البته ارتش ايران در هال قوي شدن بود و از همه كشورهاي منطقه قدرت بيشتري داشت. دهها هزار مستشار امريكايي در ايران مشغول كمك به ايران بودند، آموزش نظاميان، تانك، زره پوش، جت جنگي، جنگ افزار و كمك به پيشرفت صنايع نظامي.

نظامي عزيز، ما با شعار و آرزو نمي توانيم كشور خود را توانمند كنيم. وقتي سه جزيره استراتژيك دهانه هرمز را از ما گرفتند و در آن استقرار نظامي پيدا كردند، وقتي خوزستان را جدا كردند، و وقتي آذربايجان ما "آذربايجان جنوبي" شد، وقتي كردستان ما به كردستان عراق پيوند خورد، بلوچستان به ما پشت كرد، چگونه آن نمي شود. ما اكنون در آستانه اين فاجعه ها هستيم. ما تا جذابيت انساني نداشته باشيم، در اين جهان يكپارچه شدني هيچ كس براي ما تره خرد نخواهد كرد.

آنها "ابرقدرتي" را از ما نگرفتند، ما با رفتار ستيزگرانه در روابط بين المللي و رفتاري كه مي توانست بالقوه قصد ناامن كردن منطقه تلقي شود، آنها را دعوت كرديم كه بيايند آن را از ما بگيرند. اگر ما نمي توانستيم چنين پيامدي را پيش بيني كنيم، بايد كه خيلي خام بوده باشيم. با روشي كه هنوز داريم نه تنها هرگز نمي توانيم جايگاه خود را بدست بياوريم كه تداوم رفتار تهديدآميز ما به كشورهاي عرب جنوب خليج پارس اجازه و زمان كافي را مي دهد كه با ثروت كلانشان مدرنتري جنگ افزارها را خريداري كنند و نظاميان خود را كه به تدريج در كابرد آنها آموزش دهند و كارآيي آنان را بالا ببرند. وقتي چنين رويدادي كه در تاريخ آن كشورها پيشينه ندارد رخ داد، ما در نهايت يك بازيگر كوچك خواهيم بود. 2- آن كشورها هم اكنون در خليج پارس و اقيانوس هند هستند. ولي اگر (در شرايط سياسي ما) امريكا برود، روسيه صد در صد جاي آنها را خواهد گرفت، ولي نه ناتو، زيرا ناتو يك نيروي كاربردي است نه استراتژيك. ايران دموكرات لازم نيست به كسي هارت و پورت كند كه فقط مايه خنده آنها خواهد شد، بلكه بايد به بازسازي حيثيت بين المللي خود بپردازد. در دهه 60، اين هشدار مسخره شاه نبود، توافق از پيش شده بود.

1- قدرت ايران ذاتي است اكتسابي نيست. يعني حتا در زماني كه ايران از ديد نظامي ناتوان باشد، ابهت فرهنگي آن بر ديگران سايه مي اندازد. شهروندان كشورهاي همسايه اين ابهت فرهنگي را احساس و احترام مي كنند. كشورهاي عرب چون نمي دانند اين قدرت فرهنگي چه تاثيري در شهروندانشان دارد و ايران تا چه حد مي تواند بوسيله شهروندان آنها در كشورشان نفوذ داشته باشد، از پشتيباني يك نيروي نظامي مي خواهند برخوردار باشند. يك حالت آرامش دادن به احساس حقارت است. از سوي ديگر مي دانستند كه يكي از موثرترين و خطرناكترين دشمنان فطري ايران و فرهنگي ايراني انگلستان بوده و هست؛ در صورتيكه امريكا نسبت به تاريخ و فرهنگ ايران احترام زياد دارد. 2- انگلستان در كشورهاي عرب نفوذ ذاتي و كنترل كننده دارد، در صورتي كه امريكا نفوذش بر پايه منافع مشترك است. امريكا هيچ اعتمادي به كشورهاي عرب ندارد و اين عشق دو طرفه است. بنابراين خروج نيروهاي امريكايي يا عدم خروج آنها هيچ تاثيري در موقعيت ايران نخواهد داشت.

معيار ما براي تحليل رويدادها منافع ملي ايران است. بهمين دليل به ژرفاي آنها مي نگريم نه به شعارهاي بي سروته و اوباشانه كه واقعيت ها را پنهان مي كند و به سياستگذاري هاي غلط و خلاف منافع ملي منجر مي شود. براي برخي سردامداران مهمتر اين است كه دهانشان را باز كنند و شتر گاو پلنگ بگويند و در آينه از ابهت خودشان لذت ببرند، هرچند كشور را به سقوط بكشانند. آنها درك نمي كنند كه بيگانگان به آنها مي خندند و مسخره شان مي كنند.

مي پندارم كه نويسنده يا در اين باره همفكر من است يا نوشته هاي دو سه سال اخير من را، بويژه در بخش نظرات، خوانده است. خريد اينهمه ابزار پيشرفته و گرانقيت توسط عربستان و امارات بيشتر به يك طنز مي ماند. صنايع نظامي امريكا بايد خيلي دوستشان داشته باشد. در مورد حوثي ها هم از عهده يك گروه چريكي كه از كمك ايران برخوردار بودند بر نيامدند.

اين فقط قدرت نظامي امريكا نيست كه طرف را وادار به سازش يا تمكين مي كند. شوروي قدرتي نظامي كمتري از امريكا نداشت، ولي در آن زمان حتا شوروي مواظب بود پا روي دم امريكا نگذارد. قدرت نظامي يك پشتوانه است. قدرت اقتصادي، آزادي مردم كه امريكا را فرارگاه و پناهگاه و هدف تحصيل و زندگي اكثريت آنهايي كرده كه در كشور خود نمي توانند آزادي داشته باشند و استعدادهاي خود را شكوفا كنند، دانش و تكنولوژي پيشرفته، نفوذ اقتصادي در ديگر كشورها، نفوذ سياسي و هم پيمانان قدرتمند مانند اروپا و ژاپن و غيره، داشتن هوادار زياد در همه كشورهاي جهان، ثبات اقتصادي، داشتن معتبرترين پول جهان، مالكيت و كنترل رسانه ها، بويژه در فضا، .... چقدر دليل بياورم كه قدرت نظامي دليل قدرت نيست و كاربرد آن براي نفوذ سياسي بسيار كودكانه است.