1- نام وبلاگ بود: كانون انديشه و سخن. متاسفانه پس از آخرين زندانم بدستور مقامات امنيتي بسته شد. بيشتر مطالب آن در بخش "پيشنهاد و نوآوري" اين تارنما هست. 2- نه، اتفاقا بروز هرگونه شيطنت بيگانگان را خنثي مي كند.

انديشه ساخت زيردريايي هاي كوچك، در سالهاي واپسين جنك هشت ساله آغاز شد. نخست نيروي دريايي دست به اين كار زد و از من هم كمك در طراحي خواستند. ولي همزمان سپاه دست به ساخت يك نمونه زد و پروژه جهاد نيروي دريايي كنار گذاشته شد. شايد هم كه بعدها با هم همكاري كردند، من نمي دانم. وقتي از من براي اصلاح دشواري ثبات زير آب و سيستم تنفسي در زيردريايي كوچكشان نظر خواستند، من همانجا گفتم كه ترجيح مي دهم زيردريايي هاي بزرگتر اقيانوس پيما ساخته شود. در هر حال، پيشرفت زيادي در اين رابطه شده. انگيزه ساخت زيردريايي هاي كوچك همانند قايق هاي كوچك جنبه دفاع ايذايي دارد. مي شود اين سامانه دفاع را با مين گذاري در يك ستون رده بندي كرد. البته قايق ها براي كارهاي پليسي و جلوگيري از قاچاق كارآيي زيادي دارند. زيردريايي هاي كوچك كنوني كه كارآيي خوبي دارند، همانگونه كه فرمانده امريكايي گفته مشكل رديابي توسط سونار ناو ها را دارند، چون هم صداي كمي ايجاد مي كنند و هم گرماي كمي. ولي با گسترده كردن پوشش سوناري و كاربرد تكنولوژي هاي نوين كه براي نصب روي ناوهاي جنگي تا كنون ضرورت نداشته، اين دشواري را بزودي حل خواهند كرد. از ماهواره هم مي شود براي رديابي استفاده كرد. در هر حال يك رقابت است.

من باور دارم و هميشه گفته ام كه خرد سياسي، يا به گفته شما رشد سياسي، ملت ايران از اكثريت كشورهاي جهان بالاتر است. استثناء چندين كشور هستند كه تجربه و تمرين دموكراسي را براي چند نسل داشته اند. البته درست است كه توسعه اقتصادي بدون آزادي هاي سياسي ممكن نيست. اگر ممكن بود، كشورهاي ديكتاتوري جهان بايد جزو كشورهاي پيشرفته مي بودند، در حالي از عقب افتادگان هستند. عوامل مهمي كه توسعه اقتصادي را در فضاي حاكميت ديكتاتوري ناممكن مي سازد، نبود آزادي گزينش (انتخابات آزاد) كه شايسته سالاري را ناممكن مي سازد، نبود آزادي بيان (انتقاد از عملكرد دولتمردان و مسئولان) كه ناكارآمدي مسئولان را پنهان نگاه مي دارد و زمينه را براي فساد اداري فراهم مي آورد، نبود آزادي رسانه ها (تحليل پروژه ها، ارزيابي عملكردها، انتقاد و افشاگري) كه دولت و مسئولان را به بي دقتي در كار و پنهانكاري و آليگارشي و فرقه گرايي تشويق مي نمايد و سرانجام عدم رعايت حقوق شهروندي و بشري كه آرامش را از مردم مي گيرد و به زندگي در كشور نادلبسته نگاه مي دارد و چون پيشرانه براي مهاجرت و فرار مغز و سرمايه عمل مي كند. جابجايي پايتخت نيازمند سرمايه بسيار زياد از درآمد كشور است كه در شرايط اقتصاد ورشكسته و فقر و نااميدي ملي دليل قانع كننده اي ندارد. ولي اگر روزي، شايسته سالاري بر كشور حكمفرما شد و اقتصاد روز به رشد فزاينده رفت، گزينه هاي نو بايد ارزيابي شوند. تبريز گزينه خوبي است، اهواز خوب است و من ايرانشهر را هم مي پسندم.

1- فلسفه وجودي جبهه ملي فلسفه وجودي همه سازمانهاي سياسي و حزب هاست. 2- وجود اضداد سليقه اي يا كاربردي در هيچ سازماني، بويژه در سازمانهاي سياسي غيرعادي نيست. نهضت آزادي يك حزب جدا از جبهه ملي است، ولي از درون جبهه ملي بيرون آمده، ملي مذهبي يك شوراي سياسي است كه اعضاي آن هم هوادار آرمانهاي جبهه ملي هستند. هر دوي آنها نيز اكنون پس از تجربه سي ساله باور دارند كه براي حفظ احترام دين هم كه شده، دين بايد از حكومت جدا باشد، هرچند باور دارند كه آموزه هاي دين اسلام بايد در قانونها منعكس باشد. هيچ "تخاصم"ي يا قفل شدن مخالف ها ميان اين گروه ها وجود ندارد. كساني هستند در "بيرون" از اين سازمانها كه اظهارنظرهاي احساساتي و شعارگونه "شخصي" مي كنند كه هيچ ارتباطي با خود سازمانها ندارد. در طي چند سال گذشته كه باورهاي جبهه ملي درباره حكومت ديني تجربه شده، هر دو گروه به اين باورها بسيار نزديك شده اند و تفاهم خوبي ميان كنشگران آنها وجود دارد. 3- جبهه ملي برچسبي است كه هر كس كه خود وطن پرست يا ملي گرا فرض كند روي خود مي گذارد، چون جبهه ملي نام مورد احترام و پاكي است و انگ هاي سازمانهاي سياسي ديگر را با خود حمل نمي كند، برچسب دلچسبي به شمار مي ايد، و از آنجا كه جبهه ملي حق فعاليت در جمهوري اسلامي را ندارد، عضويت رسمي آن نامشخص است و كنترلي قابل اعمال نيست. 4- مصدق هيچگاه براي تغيير يا انتخاب سامانه حكومتي همه پرسي نگذاشت. ولي، آري من باور دارم كه تصميم هاي راهبردي كشور بايد برآمده از انتخابات آزاد باشد و يك قانون اساسي كه توسط برگزيدگان مردم تدوين شده باشد، و سپس شرايط امنيت كامل برقرار باشد تا مردم بتوانند در آرامش گزينه خود را اعلام كنند. سخن شما درباره درباره "وجاهت ملي" درست است و من احمد قوام را يك وطن پرست خردمند مي شناسم كه هدفش فقط خدمت به ميهن بود، البته در جامه اريستوكراسي ويژه خودش، و انگ هاي ناجوانمردانه دشمنان و حسودان را بجان خريد و راه خود را رفت.

نه، ايشان التماس نكرده. ايشان ضمن ابراز نياز به دوستي و همكاري كه بطور ديپلماتيك ابراز كرده، به واژه حجاز هم در رابطه با قلمرو آل سعود اشاره كرده كه خود دليل بر عدم برسميت شناختن حكومت آنها بر خاور عربستان است. من برخلاف بيشتر گفته هاي ايشان، در اين سخنان ايرادي نمي بينم.

اين همان طرحي است كه در طرح جامع دفاعي خود در سال 1364 يا 1365 به وزارت دفاع دادم. من جغرافياي دفاعي كشور را به پنج منطقه تقسيم كردم و هر كدام را زير پوشش يك پايگاه نظامي قرار دادم. طراحي فرماندهي طوري بود كه هر پايگاه بتواند در ضرودت مستقل تصميم گيري كند. هر پايگاه بطور چتري يا خوشه اي (بسته به شرايط طبيعي) عوامل دفاعي خود را مانند مانند لشگرها و تيپ ها و هنگ ها و حتي پاسگاه ها ايجاد و مديريت مي كرد، و غيره.

اين اطلاعات درست است و همانگونه كه پيشتر هم گفته ام نيروي تهاجمي زميني ايران بسيار زياد است. بنابراين جنگ زمين با ايران بجايي نمي رسد. موشكهاي دوربرد و ميانبرد ايران هم روز بروز دقيقتر مي شوند، ولي كارآيي موشكها در جنگ زميني محدود است. اين مطلب واقعي است و براي فروش اسلحه به كشورهاي عرب نيست، زيرا آنها هرگز خود را درگير جنگ زميني با ايران نمي كنند.

1- مي توانيم، ولي روشهاي ظريف سياست خارجي صلاح نيست در اينجا مطرح شود، حتا اگر هيچگاه فرصت اعمال آنها را نيابيم. 2- در ايران آينده ما با همه كشورها روابط دوستانه برقرار خواهيم كرد. از آن پس موقعيت هر كشور بستگي به شايستگي مديران آن، منابع در دسترس و كارآمدي اجرايي خواهد بود. ما از قانون اول چنگيزخان ميلياردها فرسنگ دور خواهيم شد.

كشورهاي عربي هيچوقت نمي خواستند ايران قدرت برتر منطقه شود. آنها خود مدعي بودند، ولي توانش را نداشتند. من بارها اين را گفته ام كه همه همسايگان ما از ديد اقتصادي، نظامي، سواد، روابط بين الملل و احترام جهاني از ما بسيار ضعيفتر بودند و جمع آنها توان رقابت با ايران را نداشتند. اكنون چرخ روزگار درست وارونه چرخيده و هر كدام از آنها مي تواند در برابر ما قد علم كند. حتا اگر در حجم اقتصاد از ما عقب باشند در رشد و پويايي اقتصادي همه از ما جلوتر هستند. اگر از ديد نظامي از ما ناتوان تر هستند، پشتيباني بزرگترين قدرتهاي نظامي جهان را دارند. اكنون ديگر مي توانند ضربه هاي كاري بر ما وارد آورند تا ما كوچكتر از آن شويم كه هرگز بتوانيم در منطقه قدرت اول شويم.

1- البته 97% منهاي جمعيت مهاجر از هندوستان و افريقا كه در آنجا كار مي كنند و برخي ماندگار شده اند. من آمار درستي از آنان ندارم، ولي مي دانم كه حد اكثر 15 هزار نفر از عربستان سعودي هستند. جمعيت قطيف مانند جمعيت بحرين يا ايرانيان كهن هستند يا مهاجران ايراني دوران پيش از اسلام. تمامي كناره جنوبي خليج پارس هميشه جزوي از امپراتوري ايران بوده و مردم آن ايراني (ايلامي و پارس و ماد) و از سرزمين ايران بوده اند. 2- سپهبد العمعري آدم ناراحتي است. او همگام با عربان تندرو عليه ايران مي انديشد. پارسال، سلطان قابوس او را به علت تندروي هايش (حمايت از صدام حسين عليه ايران، خواندن خليج پاري عربي، حمايت از حمله به ايران و غيره) از كار بركنار كرد. از آن زمان تا كنون خبري از اين سپهبد نداريم، ولي از كساني است كه در زواياي ديوار منتظر است و اگر پا بدهد و عربستان حمايت كند، حتي سلطان قابوس با مرگ مشكوك خواهد مرد. سلطان قابون هيچ فرزندي ندارد و ازدواج او در سال 1970 بي حاصل بوده، پس وليعهدي ندارد. گويا وليعهد خود را در نامه اي تعيين كرده و آن را نزد شوراي سلطنتي گذاشته. شايد هم كه شوراي سالطنتي را امر به تعيين جانشين كرده. در هر حال، ما وضعيت شكننده اي در عمان داريم.

مطالب كاملا با اسناد تاريخي همخوان است و روابط ايران و عمان را بدرستي توضيح داده است. ولي آنچه من را نگران مي كند، اينست كه در صورت تصميم قطعي كه وقوع جنگ با ايران، سلطان قابوس (كه گرايش به همزيستي و دوستي با ايران دارد) با مرگ مرموزي خواهد مرد و سپهبد العمعري كه دشمن سرسخت ايران است حكومت را بدست خواهد گرفت.

ديدگاه مقاله واقع گرايانه است. سي سال است كه ايران داوطلبانه مصر را از دست داده است و اكنون حرف اول را در رابطه با مصر مي تواند عربستان بزند كه مي كوشد جانشين ايران در معادلات استراتژيك مصر شود، هرچند مصريان علاقه زيادي به نزديك شدن به عربستان ندارند. رابطه با ايران از پرستيژ بيشتري برخوردار بود، البته نه ديگر اكنون.

من دو سال پيش در مصاحبه اي با يكي از رسانه هاي بين المللي و سپس در موارد ديگر، از جمله شايد در پاسخ به پرسشي از شما، اظهار كردم كه بحران اجتماعي-سياسي (يا بهار عربي) در عربستان از دو سال ديگر آغاز خواهد شد. در اين مقاله شورش مردم قطيف آغاز بهار عربي در عربستان بشمار آورده شده. ولي من مي پندارم كه اين يك جرقه است، و بحران اصلي هنوز آغاز نشده است. اگر امير سليمان پس از مرگ ملك عبدالله سلطان شود، مردم عربستان دست بكار خواهند شد. بايد توجه كنيد كه منطقه قطيف از 3500 سال پيش جزوي از حوزه نفوذ سياسي، اقتصادي و نظامي و فرهنگ ايران بوده و جزوي از قلمرو ايران بشمار مي آمده است. همچنين تا شكست عثماني ها جزوي از بحرين بوده است. در جمعيت قطيف (خطي) كه چيزي كمتر از 500 هزار نفر است فقط 10 تا 15 هزار نفر عرب هستند، بقيه همگي شيعي و ايراني تبار مي باشند. علت شيعه شدن آنان هم ايجاد تمايز ميان خودشان و عربان بوده است. قطيفيان در زمان هخامنشيان و احتمالن تا حمله عرب به ايران براي ارتش ايران نيزه مي ساختند. نيزه سازي در آنجا مشهور بود. علت حساسيت دولت عربستان به قطيف، نزديكي آن به بزرگترين پالايشگاه عربسان و به بندر دممان و اينكه خط لوله بزرگ نفتي عربستان از ميان آن مي گذرد است.

پير محمد ملا رهي تحليل درستي از شرايط و موقعيت پاكستان و روابط جاري آن با امريكا دارد.

مي پندارم كه انگلستان هميشه از ايجاد تفرقه و ايجاد نارضايتي در كشورهاي رقيب يا دشمن بهره برده است. ورود تركيه به اتحاديه اروپا بيشتر به كشورهاي عمده قاره مانند آلمان و فرانسه آسيب مي رساند و اين چيزي است كه انگلستان بدش نمي آيد. وگرنه خود انگلستان هيچ سودي از ورود تركيه به اتحاديه اروپا نمي برد و آسيب آن هم كمترين خواهد بود.

من بطور كلي با شما م.افق هستم، ولي آنچه من مي گويم اينست كه در حاليكه از اشتباه ها درس مي گيريم و كاركرد خود را دقيق تر و خردمندانه تر برنامه ريزي مي كنيم، نبايد تا ابد احساسات و انرژي خود را صرف انتقادهاي تكراري كنيم. خطاهاي سياسي اگر از خودفروشي و خيانت نباشد كه به ندرت وجود دارد، از بي تجربگي و غرور خودبزرگ بيني ناشي از عقده حقارت است. ما اكنون در شرايطي هستيم كه بي توجهي ما به جلو و نگاه پيوسته ما به عقب برايمان فاجعه بار خواهد بود.

با اشتباه سياسي افراد ميهن پرست نبايد با بي انصافي روبرو شد.

پندهاي آموزنده اي هستند.

ايشان حرف تازه اي نزده، فقط بازگويي رويدادهاي تاريخي را كرده است. اينكه امريكا يك تلفن زد و ما دويديم رفتيم به عربستان كمك كرديم و براي عربستان جنگيديم كه عربستان را به ما مديون نمي كند، به امريكا مديون مي كند كه به نوكرش دستور داد برود و براي عربستان بجنگد.

1-تصميم شاه براي انتقال قدرت بسيار دير شده بود. وفاداري سران ارتش به شاه بود، و وقتي شاه فرار كرد، انها مدتي گيج بودند كه بايد چكار كنند. ژنرال هايزر هم برايشان دستور آورده بود كه ارتش يكپارچه بماند و خونريزي نكند. فردوست كه قدرتمندترين نظامي در كشور بود و بعدها فهميديم كه ايشان با درجه سرهنگي در بخش ام آي 6 سازمان اينتليجنت سرويس خدمت مي كرده از آقاي خميني پشتيباني مي كرد. همه اينها و موارد ديگر باعث شد كه ارتش اعلام بيطرفي كند. وقتي ارتش نسبت به دولت وقت و دشمنان دولت وقت اعلام بيطرفي مي كند، تكليف معلوم است. البته ارتش بهاي بسيار سنگيني براي اين بيطرفي پرداخت كرد و بهترين افسران خود را كه هر كدام اسطوره اي از مهارت جنگي و ميهن پرستي بودند از دست داد. 2- چرا مي توانست و صلاح كشور هم در اين بود، ولي در خبرها و بحثهاي خوانده ايد كه چه كساني و چرا مايل بودند جنگ ادامه پيدا كند. حتا عربستان و امارات هم براي ترغيب ايران به آتش بس 100 ميليارد دلار پرداخت مي كردند. من نمي خواهم اين بحث حساس را دنبال كنم، زيرا جمهوري اسلامي تحمل انتقاد از اشتباه هاي فاحش و سرنوشت ساز خود را ندارد.

1-فراموش نكنيد كه اروپا يك دوران هزار ساله تعصب مذهي و خشونتهاي و جنايتهاي برآمده از آن را پست سر گذاشته، بنابراين از تندروي، تعصب مذهبي و ايستايي انديشه اي مذهب كه آنها را صدها سال عقب نگه داشت وحشت دارند. از سوي ديگر، دهها سال با هم جنگيدند تا اينكه به اين نتيجه رسيدند كه با ستيزگري بجايي نمي رسند، ولي با همكاري و همياري خواهند توانست توانا و قدرتمند شوند و ملتهاي خود را مرفه و خوشبخت كنند. در برابر اين پس زمينه، شرايط كنون است كه اروپا مقصد هجوم اسلامگريان متعصب مذهبي به كشورهايشان زير عنوانهاي مهاجر و پناهنده شده است. اين مهاجران هم از لحاظ فرهنگي و هم امنيتي جامعه اروپا را سخت ترسانده اند. تركيه به عنوان تونل ورود اسلام و اسلامگرايي به درون اروپا با ابعاد كنترل نشدني شناخته مي شود و اصل دليل مخالف هم همين است. 2- رژيم اسد بي شك سرنگون خواهد شد و بشار اسد و برادرش صد در صد، اگر از دست مردم جان سالم بدر ببرند كه احتمالش را كم مي بينم، بهر كجا كه فرار كنند گرفتار دادگاه كيفري بين المللي بجرم جنايت عليه بشريت و حكم زندان ابد خواهند شد. اگر ذره اي عقل داشت، ماه گذشته كه روسيه پذيراي او مي شد، از فرصت استفاده مي كرد. روسيه مي داند كه ديگر نمي تواند پذيراي اسد باشد، زيرا آسيبهاي حيثيتي زيادي خواهد خورد. سوريه از ليبي خونين تر شده و غرب بي توجه به روسيه و چين كار رژيم را تمام خواهد كرد. روسيه مرتكب اشتباه استراتژيك بزرگي در پشتيباني از رژيم اسد و تكروي در شوراي امنيت شد. من تصور مي كنم كه انتقام غرب از روسيه بزودي بصورت آسيبهاي اقتصادي و شورشهاي درون كشوري نمايان خواهد شد. 3- تركيه شديدا تشنه احترام است. براي نخستين بار شرايط جلب احترام بين المللي را بدست آورده و مي خواهد نقش محوري منطقه اي براي خود كسب كند. آنچه سياستگزاران تركيه نمي دانند و يا مي دانند و خوش خيالي مي كنند، اينست كه كشورهاي عربي تا آنجا كه تركيه منافعشان را تامين كند آن را بدنبال خود مي كشند و پس از تامين مقصود، تركيه را مانند كشي كه كشيده شده باشد ول مي كنند.

1- برنامه اي كه من تدوين كرده ام، بي نيازي از فروش نفت، بي اينكه آسيبي به روند رشد و اقتصاد بزند، حدود پنج تا هشت سال طول خواهد كشيد. در اين مدت حجم دولت به حدود 30% كنوني كاهش خواهد يافت و بودجه كنوني نه تنها به همين نسبت 70% كاهش خواهد يافت، ضايعات بودجه كه اكنون حدود 40% شامل دزدي ها و خريدهاي دولتي با قيمتهاي تقلبي، ريخت و پاش هاي بي حساب به بهانه مراسم مذهبي توسط همه نهادهاي دولتي، و جلوگيري از تقلب و فساد فاحش در گمرگ ها است، تا حد زيادي كاهش داده خواهد شد. قاچاق سازمان يافته كه خود باعث كاهش درآمد دولت است جزو جرمهاي كبيره طبق فهرستي كه تهيه كرده ام خواهد شد. بنابراين، درآمد ماليات و گمرگ و سود صنايع كليدي كه تا ربع قرن دولتي خواهند ماند، نيازي به درآمد نفت نخواهد بود. درآمد فروش نفت انحصارا براي گسترش صنايع بزرگ و زيربنايي و ذخيره ارزي (براي حوادث غير مترقبه) بكار خواهد رفت. 2- درآمد فروش گاز منحصر به طرحهاي عمراني سراسري كشور، گسترش خدمات آب و برق و تلفن و ارتباطات جاده اي، ريلي و هوايي كشور، و از همه مهمتر گسترش آموزش رايگان خواهد شد. كودكان هيچ ده كوره اي بي مدرسه و وسيله رفت و آمد رايگان به مدرسه، بي درمانگاه و بي وسيله رفت و آمد به بيمارستانهاي مجهز نخواهند بود. روستاها چنان آباد خواهند شد كه با وجود جاده هاي امن و ارتباط آسان، و همه گونه امكانات رفاهي، بسياري ترجيح خواهند داد در روستا زندگي كنند. با طرحي كه من دارم، روستاييان كشور در طي كمتر از يك نسل به طبقه متوسط كشور خواهند پيوست. بخش عمده اي از توليد گاز كشور، افزون بر توليد انرژي، مواد اوليه كارخانه پترو شيمي خواهد بود كه با برنامه اي كه تدوين كرده ايم با تغذيه صنايع پايين دست پليمري خواهد توانست تا ده درصد صادرات كشور را تشكيل دهد. البته اين درصدها را در شرايط كنوني مقايسه نكنيد، زيرا در طي ده سال فراورده هاي كشاورزي و صنايع كشاورزي تا 25% صادرات كشور را پر خواهند كرد و صادرات صنعتي ما بدون اختساب صنايع پايين دست كشاورزي، حدود 30% و صنعت توريسم 10 تا 15% درآمد كشور را تشكيل خواهند داد. 3- من به وابستگي كشورها به مواد اوليه ما عقيده ندارم، كشورها بايد به اقتصاد ما وابستگي پيدا كنند. وقتي همه مردم را باسواد كرديم و آموزش عالي گسترده شد و بجاي از دست دادن مغزهايمان مغزهاي ديگران جذب پويايي دانش و تكنولوژي ما شدند و پژوهش دانشيك توليد ملي ما شد، وابستگي ها واقعي و ژرف و پايا خواهد بود.