ما هم مي خواهيم همين كار را بكنيم، هرچند برخي از صاحبنظران گرايش به يك شوراي نگهبان قانون اساسي دارند. ما در قانون اساسي دادرسان ديوان عالي را انتخابي خواهيم كرد. به اين معنا كه يك نامزد ديوان عالي بايد دستكم ليسانس حقوق داشته و دستكم 25 سال وكيل دادگستري يا دادرس و يا مجموعه اي از اين دو بوده باشد، خوشنام باشد و دستكم 50 سال داشته باشد. نامزد را رييس جمهور پيشنهاد و مجلس شوراي ملي و سپس مجلس مهستان راي مي دهند. هموند ديوانعالي كشور هنگام انتخاب شدن بايد دارايي خود را اعلام كند و تا آخر عمر كه اين سمت را خواهد داشت و يا تا زمان كناره گيري به هيچ فعاليت اقتصادي نپردازد و در هيچ حزب يا فرقه مذهبي عضو نباشد. شمار آنان هم 9 يا 13 نفر خواهد بود. اخراج هر يك از آنان مانند رييس جمهور از راه استيضاح انجام پذير خواهد بود. من شرايط مشابه را در چندين كشور موفق بررسي كرده ام و باور دارم كه با اين روش مي توانيم اميدوار باشيم كه يك ديوانعالي مستقل و توانمند و بيطرف بوجود آوريم كه انگيزه اي براي رشوه گيري و فساد مالي و سياست بازي و فرقه گرايي نداشته باشد. 2- شما نگران انحصار حزبي هم نباشيد، چون در سامانه پيشنهادي من همه مصوبات بايد از دو مجلس بگذرند كه تسلط يك حزب بر هر دو آنها بسيار دشوار خواهد بود. رييس جمهور هم اختيارات مطلق مانند رييس جمهور امريكا نخواهد داشت و سياستهاي مهم ملي توسط شوراي امنيت ملي با حضور رييس جمهور گرفته خواهد شد.

1- در آن نبرد، عربستان نيازي به اين كار نداشت، هرچند كه احتمالن دستگاه اطلاعاتي امريكا آنها را ياري داده است. حوثي ها جنگ چريكي مي كردند و عربستان جنگ كلاسيك. با جنگ كلاسيك نمي شوند در يك جنگ چريكي پيروز شد.

1- بي اجازه امريكا هرگز دست به اين بازي خطرناك نخواهند زد. منظورم ناتواني در كاربرد نبود، منظورم عدم نياز به اينهمه تانك بود. شما نبرد با حوثي هاي يمن را با نبرد با ايران همانند مي بينيد؟

ارزش راهبردي نه ارزش منابع انرژي آنها!

نه، در آن زمان شهامت ابراز احساسات ضد ايراني خود را نداشت. اين احساسات پس از روي كار آمدن جمهوري اسلامي و قطع روابط با غرب و تضعيف ايران كم كم بروز داده شد. ملك خالد تا حدودي متكي به ايران بود. بهمين دليل وقتي بر سر جانشيني او ميان قبيله هايشان اختلاف افتاد از شاه براي رفع اختلاف كمك گرفتند. شاه، البته با تدبير مشاورانش، آنها را راضي كرد كه نخست ملك فهد كه پير و مرگش نزديك بود پادشاه شود و پس از او ملك عبدالله. همينطور هم شد.

من اگر بودم، خودم به عربستان تانك مي فروختم تا صنايع ما از آن بهره مند شوند. تنها هنگامي اين اسباب بازي ها براي ما خطرناك مي شوند كه شرايط به آنها اجازه دهد، و كويت اجازه عبور دهد، كه براي پشتيباني از تجزيه خوزستان بكار روند. در غير اين صورت بهترين كاربرد آنها مسابقه هاي تانك راني در صحراي عربستان بجاي شتر دواني خواهد بود.

1- آنچه من گفتم اين بود كه كشورها يا شيخ نشين هاي خليج پارس ملك خود را سهم قبيله خود مي دانند و هيچ انگيزه براي ادغام شدن در قلمرو يك قبيله ديگر ندارند. ادغام چند قبيله كه عربستان را تشكيل داد در جنگ جهاني اول و با زور بريتانيا رخ داد. با وجود اين، قبيله هاي ايراني تبار مانند بحرين و برخي شيخ نسين هاي امارات و قطر زير بار نرفتند. مي خواهم بپندارم كه امريكا خردمندتر از آن است كه سرنوشت استراتژي منطقه اي خود را با عربستان گره بزند. با نفت عربستان چرا. اتحاديه هميشه از اعضاي مستقل براي رسيدن به يك هدف مشترك تشكيل مي شود و با ادغام فاصله زيادي دارد. جغرافياي پايگاههاي نظامي امريكا تاثير زيادي در استراتژي درازمدت آنها ندارد. پايگاههاي در هنگام مناسب در جايگاهي مناسب و فراهم بر پا شده اند و معناي درازمدت پشتيباني ابدي از كشور ميزبان را ندارد. 2- امريكايياني كه با تاريخ و فرهنگ منطقه آشنا هستند، سودي در اين كار نمي دانند،‌ زيرا چنين ادغامي، اگر به فرض محال صورت بگيرد، دائمي نخواهد بود. ايجاد روابط ميان ايران و امريكا تاثيري در روابط امريكا با عربستان نخواهد داشت. امريكا از دهه 1920، هنگامي كه در عربستان نفت كشف شد و امريكا پيما مشاركت 50/50 با آنها بست، روابط نزديكي با آنها داشته و اين در اينده تغيير چنداني نخواهد كرد. استرتژي امريكا در منطقه بهيچوجه تقسيم كشورها نبوده و هميشه تماميت ارضي كشور ها را محترم شمرده است. اروپا هم دخالت چنداني در راهبرد منطقه نداشته، البته بجز انگلستان، كه تكليفش معلوم است. يكصد سال گذشته اسراييلي وجود نداشته كه با تقسيم كشورها بخواهند امنيت آن را تامين كنند. از زمان ايجاد اسراييل كدام كشور اين منطقه تقسيم شده است؟

اين فعاليت ها امكانپذير است و به علت كهنگي و ناتواني نيروي دريايي ما و عدم دسترسي به ناوهاي جنگي نوين، تنها راه همين سياست آزاردهي دشمن است. ده سال پيش همين قايق تندرو 70 گره در ساعت را با كمك شريكان استراليايي خود و يك از 5 تن مشهورترين طراحان قايق در جهان طراحي و نمونه سازي كرديم. طراحي و نمونه براي ما حدود 30 ميليون تومان آن زمان تمام شد و قرار بود در ايران با سرمايه مشترك توسط بخش خصوصي توليد شود. نيروي انتظامي براي جلوگيري از قاچاق كالا و مواد از امارات توسط قايق هاي تندرو قاچاقچيان خيلي به قايق آلومينيومي طرح جديد ما كه سرعت و تعادلش بسيار بسيار بيشتر از قايق هاي خود نيروي انتظامي بود و مي شد يك تيربار روي آن نصب شود، علاقمند شد، زيرا با قايقهاي خود هيچ شانسي براي گرفتن قاچاقچيان نداشتند. اجازه ورود قايق نمونه را به خاك ايران ندادند. نيروي انتظامي نتوانست اجازه ورود نمونه را بگيرد، ولي فيلم آزمايش ما را ديدند، هم در بندرعباس و هم در تهران و 50 فروند سفارش دادند كه در ايران ساخته شود. حتا گفتند كه بودجه آن را هم به تصويب رسانده اند. حدود 1/5 ميليون دلار مدرنترين ماشين آلات آماده حمل به ايران با سرمايه استراليايي و هلندي شد. ولي بزودي دستهاي پنهان جلوي بودجه و خريد آنها را گرفت و براي توليد آن هم سنگ اندازي كرد. نيروي انتظامي از ما عذرخواهي كرد كه نمي داند چرا! اين طرح و تكنولوژي در انحصار ايران مي بود و مي توانستيم به همه جهان قايق تندرو صادر كنيم.

من شك ندارم كه شاهزاده سلمان، فرزند مستقيم و 76 ساله عبدالعزيز بنيانگذار عربستان سعودي جانشين خواهد شد. پيش بيني جانشيني و پادشاهي در عربستان كار دشواري نيست، زيرا بر پايه توافق دو قبيله در دهه 1920 است كه هر شيخ هر قبيله يكي در ميان پادشاه شود. من تصور مي كنم كه با امير سليمان مشكل داشته باشيم. او تلاش زيادي براي دخالت در اوضاع سياسي ايران خواهد كرد و پان عربيسم و جدايي خواهي در خوزستان را پشتيباني عملي خواهد نمود.

مطلب زياد دور از واقعيت نيست. من درباره رفتار تازه عربستان بارها گفته ام. عربستان به روشني مي گويد كه هيچ اعتبار و احترامي براي جمهوري اسلامي قايل نيست. اين همان عربستان است كه به علت حرفهاي خارج از قاعده و نزاكت آقاي احمدي نژاد، ملك عبدالله او را "كوتوله سياسي" خوانده بود. در طي دو هزار سال رابطه با عربستان ما هرگز اينقدر تحقير نشده بوديم ك اكنون مي شويم. البته قتل عام هاي گسترده و موالي خواندن ايرانيا در سده هاي يك و دوم هجري را تحقير بشمار نمي آورم. آن جنگ براي تسلط بر ما توسط يك قوم بسيار بسيار خشن بود.

اين پنج كشور كه در هر حال بزرگترين بخش اقتصاد جهان را دارند، اكثريت جمعيت جهان را دارند و بيشترين سطح زمين را مي پوشانند، تا كنون تعادل را در جهان حفظ كرده اند. شما تصور كنيد اگر راي نهايي را كساني مانند پل پت، كيم، قذافي، صدام حسين، بشار اسد، عمر بشير، و آدم خورهايي مانند آنها مي دادند!

با جنگ؟ شوخي مي كنيد! مرزهاي طبيعي ايران كدام است؟ مرزهاي هخامنشيان؟ مرزهاي اشكانيان؟ مرزهاي ساسانيان؟ مرزهاي سامانيان؟ آل بويه؟ ...... صفويان؟ غزنويان؟ قاجاريان يا پهلويان؟ كمي صبر كنيد مرزهاي اسلاميان هم در اين رديف خواهد آمد! ولي يك قول به شما مي دهم، كه اگر از بحران دهشتناكي كه منتظرمان است سالم بدر رويم يا بتوانيم آن را خنثي كنيم و سامانه اي كه پيشنهاد كرده ايم بر پا شود، در كمتر از يك دهه همه داوطلبانه با هم خواهيم بود.

1- مسئوليت نخست وزير فقط امور درونمرزي خواهد بود، ولي در تدوين سياست خارجي مي تواند نفوذ داشته باشد، بي اينكه مسئوليت داشته باشد. 2- مشاوران مي توانند، در صورت صلاحديد رييس جمهور، به عنوان مشاور رييس جمهور در برخي نشست هاي شوراي امنيت ملي كه مربوط به تخصص آنان است شركت كنند، بي اينكه راي داشته باشند.

1- وزير خارجه البته كه مي تواند برنامه ارائه كند، ولي بي تاييد و اجازه رييس جمهور نمي تواند آن را اجرا كند. سياست خارجي كشور تنها توسط رييس جمهور هم تدوين نخواهد شد. همانگونه كه گفته ام، سياست خارجي كشور در يك كارگروه كه شخصيت هاي كليد دولت عضويت خواهند داشت نهايي خواهد شد. 2- اين دو وزير گزارش هاي خود را به هر دو رييس جمهور و نخست وزير خواهند داد، ولي گزارشهاي محرمانه در هيئت وزيران مطرح نمي شود. نخست وزير خود در كارگروه تدوين سياست خارجي شركت دارد. دولت مجري سياستهاي مصوب اين دو وزارتخانه خواهد بود. 3- وقتي يك سامانه اينگونه طراحي و در قانون اساسي گنجانده شود، هيچكس ناراحت نخواهد شد و شرح وظايف قانوني همه تعريف شده خواهد بود. در زمان مصدق، وزارت جنگ جزو مسئوليتهاي نخست وزير تعريف شده بود، بنابراين، نخست وزير مسئول وزاتخانه اي بود كه هيچ كنترلي بر آن نداشت. من اين شوراي امنيت ملي را تعريف كرده ام كه نخست وزير هم عضو آن خواهد بود. وزارت اطلاعات مستقل از دولت و يك سازمان خواهد شد كه زير نظر رييس جمهور و تحت نظارت كميته مشترك امنيت ملي مجلس هاي شوراي ملي و مهستان خواهد بود. رياست شوراي امنيت ملي با رييس جمهور خواهد بود.

هيچ دليلي ندارد كه ما اينگونه كارخانه ها را پنهان كنيم. كشوري دست به اين كارها مي زند كه قصد حمله اي غافلگيرانه به كشوري ديگر داشته باشد يا در حال جنگ باشد. اينگونه تاسيسات هزينه بسيار بسيار زيادي دارد و در حاليكه بيشتر مردم ما فقير و بيكار هستند و اكثريت كارخانه هاي خوابيده اند، اين بودجه ها بايد به سوي توليد ملي هدايت شوند. البته براي توليد هواپيما هم تاسيات زيرزميني امكانپذير است، ولي هواپيماهايي كه ساخته مي شوند، همچنان كه وارد جنگ بشوند با شليك هاي "غير هواپيمايي" سرنگون مي شوند. آنچه خردمندانه است زير زمين ساخته شود، اين چيزهاي ابتدايي مانند تانك و جت جنگي نيست. ساخت جنگ افزار هاي هسته اي يا راديواكتيو هم كه بسيار احمقانه و انديشه ماقبل تاريخي است.

1- من نظام سياسي مورد اشاره را در چند نوشتار توضيح داده ام. شما به مطالب زير مراجعه كنيد و اگر پرسشي ماند از من بپرسيد: منشور جبهه ملي ايران، پيشنهاد براي نجات ميهن، مصاحبه هاي دو سال گذشته از جمله با حميدرضا مسيبيان و سيروس ملكوتي. البته در پرسش و پاسخهاي وبلاگم كه توسط مقامات امنيتي پاك شد، من جزييات را شرح داده بودم. 2- سامانه اي كه من پيشنهاد كرده ام برگرفته از تجربه همه اين كشورهايي است كه نام برديد. من همه رژيم هايي را كه نام برده ايد مطالعه كرده ام و جنبه هاي قدرت و ضعف آنها را ارزيابي كرده ام. مي پندارم كه پيشنهاد من فصل تازه اي را در اداره مردمي و كارآمد كشورها باز خواهد كرد. بطور كلي من نخست وزيري مي خواهم كه رييس جمهور پيشنهاد و مجلس راي داده باشد، كه به اداره امورد درونمرزي مي پردازد؛ و رييس جمهوري مي خواهم كه به امور برونمرزي، جنك و صلح بپردلزد. آنگاه يك شوراي هماهنگي از رييس جمهور، نخست وزير، رييس ديوان عالي كشور، رييس سازمان اطلاعاتي كشور (كه ديگر وزارتخانه نخواهد بود) و نمايند مشترك مجلس شوراي ملي و مجلس مهستان خواهد بود تا همه سياستهاي جهاني كشور با اين ارگان ها هماهنگ باشد. جزييات را من در يك نوشتار ديگر عرضه خواهم كرد. اين سامانه هنوز در جهان آزمايش نشده، ولي من مي پندارم كه دموكراسي كامل را برقرار خواهد كرد و از زياده خواهي شخصيت ها خواهد كاست و احتمال خودكامگي را به صفر خواهد رساند. 3- مقاله بحرين را وقت نكرده ام تمام كنم، ولي منتظر يك رويداد هستم تا آن را منتشر كنم.

من آگاهي كامل از وضع كنوني ندارم، ولي از برنامه ها و تلاشهايي كه شنيده ام و گهگاه دورادور شاهد بوده ام، توان تعمير و بازسازي ما بايد اكنون بسيار بالا باشد. دشواري ما بيشتر سامانه هاي هدايت كننده، هشداردهنده و ضد حمله است كه مهندسان ما روي آنها هم با موفقيت كار مي كنند. قطعات حساس و انحصاري تكنولوژي روز، دشواري كنوني ماست نه توان انجام. دشواري ديگر خوابيده شدن بخش عمده اي از صنايع ماست كه امكان توليد قطعات عمومي را از ما گرفته است و حتا شيرآلات و پمپ و جك و قطعات معمولي ولي پيشرفته را بايد وارد كنيم. يك حركت راهبردي تقويت صنعتي كشور، كه اكنون زير فشار كمبود سرمايه در گردش و دشمني بانكها با صنعت و البته تحريم ها است، مي تواند ما را در طي 5 سال 90% بي نياز كند. سياست غلط و ضد ارزشي بانكهاي ما بيشتر به صنعت آسيب رسانده اند تا تحريم غرب.