ترجمه فارسی:

نشنال جئوگرافیک و ارزشهای حرفه ای

از: کورش زعیم

  شماری بنگاههای اقتصادی بین المللی هستند که هرچند در کشور خاصی بنیانگذاری شده اند، ولی به علت نوع خدماتشان نسبت به تمامی جامعه جهانی مسئولیت دارند. از آنها انتظار می رود که خدمات حرفه ای خود را به دور از انگیزه های اقتصادی یا سیاسی انجام دهند.

نشنال جئوگرافیک یکی از این سازمان حرفه ای است که، هرچند در اصل ملی است ولی، در طی دهه ها فعالیت از احترام بین المللی برخوردار شده است. تولیدات آن بصورت نقشه ها، داده ها و اطلاعات جغرافیایی از مرجع های آکادمیک تلقی می شوند. علاقه زیاد این سازمان به دقت در جزییات و درست بودن، و امانت داری و شرافت حرفه اش در پردازش و ارائه اطلاعات همیشه پیش فرض بوده است. ولی، دیگر نه. اطلاعات تحریف شده ای که در نقشه های خلیج فارس امسال توسط انجمن نشنال جئوگرافیک منتشر شد، نشان می دهد که اعتماد کورکورانه مردم به اطلاعاتی که نشنال جئوگرافیک عرضه می کند، شاید گمراه کننده باشد.

  ظاهرا"، سنت درستی و شرافت حرفه ای که با زحمت زیاد توسط بنیانگذاران انجمن نشنال جئوگرافیک در طی چند دهه پی ریزی شده بوده، تسلیم فشار سیاسی و پول (بخوانید بودجه پژوهشی) شده است. برخی دولتهای عرب با انباشتی از پولهای آسان بدست آمده از منابع طبیعی که متعلق به کل بشریت است، بهتر است در راه بهبود وضع مردم خود هزینه کنند تا ارضای شهوتهای قبیله ای. مصرف این پولها در راه سواد آموزی و پیشرفت اقتصادی مردم خود (نه فقط پیشرفت اقتصادی خانواده خود) اثر بسیار بادوام تری روی نقشه جهان خواهد گذاشت تا خرید تغییر در نامهای تاریخی. کمک به ایجاد یک دولت دموکراتیک با مردمی که حق تصمیم گیری درباره سرنوشت خود و کاربری منابع طبیعی خود داشته باشند، اثر بادوام تری در تاریخ می گذارد تا ادامه حکومت یک خانواده بر مشتی رعایای فقیر و بی سواد. در حالیکه نامهایی که آنان تلاش در تغییر آنها دارند هزاران سال وجود داشته اند و جزوی از تاریخ و فرهنگ جهان بشمار می روند، خودشان حتا بسیار کمتر از یک سده است که بوجود آمده اند. ساحل راهزنان دریایی نبودند؟

  در پایان، تایید ضمنی دولت امریکا از این نادرستی آکادمیک که توسط نشنال جئوگرافیک بنمایش گذاشته شده، بار دیگر روح ملت ایران را نسبت به امریکا جریحه دار کرده است. ملت ایران این پدیده را بخشی از یک برنامه سازمان یافته برای ایرانی زدایی در منطقه، میراث امپراتوری بریتانیا، بشمار می آورند. در حالیکه انگلستان هنوز مشوق و پشتیبان ایرانی زدایی به سود عرب ها و ترک هایی که در تنها در دهه های اخیر به کمک انگلستان دارای هویت ملی شده اند است، پیروی از این راه برای ایالات متحده یک اشتباه است، زیرا ایرانیان را بیشتر از پیش نسبت به امریکاییان بیگانه خواهد کرد و عدم اعتمادی را که در طی پنجاه سال گذشته بوجود آمده دامن خواهد زد.

  ایران همیشه یک کشور بسیار مهم و استراتژیک در غرب آسیا خواهد ماند. با توجه به تاریخ گذشته این مردم ما، و آنطور که تا کنون در داخل و خارج کشور، فقط پس از کسب کمی آزادی، عمل کرده اند و میکنند، انکار نمی توان کرد که ایرانیان در آینده نزدیک ناگزیر یک حکومت دموکراتیک بوجود خواهد آورد و ایران به یکی از نیرومند ترین کشورهای جهان، از نقطه نظر اقتصادی و تکنولوژیکی، تبدیل خواهد شد و برای همه کشورهای منطقه غرب هندوستان نمونه خواهد بود، همانگونه که همیشه بوده است. امریکا باید بداند که ادامه سیاست آزردن روح و شکستن روحیه ایرانیان، نابود کردن پایه های منافع ملی ایران در منطقه و دشمن نمایی یا دوست دشمنان ما شدن، در طبیعت و ساختار مشارکتها و اتحادهای بین المللی آینده ایران تاثیربسیار خواهد داشت.                   

(روزنامه ایران دیلی، 10/10/83)