سازمان ملل: سازمان دولت هاست نه ملت ها

از: کورش زعیم

1383 - ماهنامه ايرانمهر

سازمان ملل يك دولت جهاني انگاشته ميشود و، درهرحال، نهاد مقتدري كه انتظار ميرود از كشورهاي عضو خود نيرومندتر باشد. ولي چنين توقعي تا كنون نتوانسته به ثمر برسد، زيرا، ساختار كنوني سازمان ملل اجازه نمي دهد كه اين سازمان به صورت يك دولت جهاني توانمند در آيد.

سازمان ملل داراي قدرتي كه از آن انتظار مي رود نيست نه بخاطر اينكه در انديشه وجودي اتحاد ملتها در سازمان ملل متحد نقصي وجود دارد، بلكه بدليل تعريفي كه از شرايط نمايندگي اين ملت ها در آن شده است. با وجود اينكه اين سازمان طبق تعريف " سازمان ملتهاي متحد" ميباشد، درعمل و طبق مقررات خودش، يك "سازمان دولت هاي متحد" است. قدرت سازمان ملل قائم به ذات نيست و بستگي به اين دارد كه عضوهاي قدرتمند و بانفوذ آن بخواهند كه چه مقدارقدرت در چه زمان وبراي چه هدفي داشته باشد. درحاليكه، سازمان ملل بايستي در نهايت داراي قدرت و اختيارات مستقل از دولت ها و در خدمت مردم جهان باشد. ولي از آنجا كه نمايندگان كشورها در سازمان ملل توسط دولتها تعيين مي شوند نه توسط ملت ها، اين نهاد هميشه از پشتيباني مردم كشورهاي عضو خود بهره مند نيست. اين كاستي شايد در مورد كشورهايي كه در آنها رهبران بوسيله انتخابات آزاد و دموكراتيك برگزيده مي شوند، آن چنان محسوس نباشد، ولي در مورد كشورهايي كه توسط ديكتاتورها اداره مي شوند و يا در آنها انتخابات آزاد بندرت تجربه مي شود، يك نگراني بزرگ است. در نتيجه اين كاستي، سازمان ملل بصورت يك مركز داد و ستد دولتها درآمده است، كه شماري زيادي از آنها خود نمايندگان راستين ملتهاي خود نيستند.

كاستي مورد نظر من، روش نمايندگي "ملت ها" درمجمع عمومي سازمان ملل است. نمايندگان كنوني كشورها در مجمع عمومي همگي گماشتگان دولتها و بوروكراتها هستند نه نمايندگان راستين مردم. در نتيجه، مجمع عمومي نيز نماينده راستين "ملت هاي متحد" نيست.

افزون بر آن، اگر ما شهروندان جهان متحد، اميد به ايجاد يك دولت فدرال جهاني در چارچوب سازمان ملل متحد داريم، بايد ابزاررسيدن به اين هدف را ايجاد كنيم تا اين رويا واقعيت يابد. آنچه من اكنون ميخواهم پيشنهاد كنم، اصلاحات عمده و بنياديني درمقررات نمايندگي در مجمع عمومي سازمان ملل متحد است كه ما را به آنچه، در انديشه من، آينده اي دلخواه براي سازمان ملل است نزديك مي كند.

من پيشنهاد مي كنم كه مقررات مربوط به شرايط نمايندگي كشورها در مجمع عمومي اينگونه اصلاح شود كه كشورها موظف باشند نمايندگان خود در سازمان ملل متحد را با راي عمومي شهروندان در يك انتخابات آزاد و سراسري برگزينند. نمايندگي يك ملت در سازمان ملل متحد بايستي يك مسئوليت بسيار مهم انگاشته شود و، از ديدگاه من، روزي اين نمايندگي "مهمترين مسئوليت" در هر كشور تلقي خواهد شد.

  بنابراين، پيشنهاد مي كنم كه ماده 9 از فصل چهار منشور سازمان ملل متحد با افزودن بندهاي 3 و 4 ، به شرح زير اصلاح شود:

  بند 1. مجمع عمومي شامل همه اعضاي سازمان ملل متحد است.

  بند 2. هر عضو مي تواند تا حداكثر پنج نماينده در مجمع عمومي داشته باشد.

  بند 3. ] پيشنهادي [ نمايندگان هرعضو در مجمع عمومي بايستي بوسيله راي عمومي در كشور عضو به اين سمت انتخاب شده باشند. هر كشورعضو داراي تنها يك راي خواهد بود.

  بند 4. ] پيشنهادي [ انتخاب نمايندگان كشورها در سازمان ملل بايستي منطبق با مقررات و در چارچوپ تعيين شده توسط سازمان ملل انجام شود. حق نظارت يا سرپرستي انتخاب نمايندگان براي سازمان ملل محفوظ است.

  اصلاحات پيشنهاد شده در بالا، كار سازمان ملل را تبديل به يك كار بسيار جدي و سازمان ملل را تبديل به يك سازمان بسيار قدرتمند و مردمي خوهد كرد.