من فقط كليات را در طرح بازسازي ارتش ايران ذكر كرده ام و به جزئيات نپرداخته ام تا حساسيت هاي برخي نهادها را بر نيانگيزم. شما لابد توجه به مطالب مربوط به طرح ادغام سپاه در ارتش و دگرديسي نيروهاي انتظامي و نقش آينده بسيج هم نكرده ايد. اگر اينها را نخوانده ايد، اين كار را بكنيد. بسياري جزييات هست كه با سياست خارجي كشور و راهبرد درازمدت كشور آميخته است. شما اين مطالب را اگر علاقه داريد بايد از لابلاي نوشته ها و مصاحبه هاي من درآوريد. مصلحت نيست من به صراحت به آنها بپردازم، هرچند در پرسش و پاسخ هاي وبلاگم در ميهن بلاگ من به بسيار جزييات پرداخته بودم. در مورد بحرين در آن زمان نيازي به كاربرد نيروي نظامي نبود، فقط با كمي خرد و يك اراده قوي اين كار انجام پذير بود. از آنجا كه در آينده ما بايد سياست خردمندانه و شجاعانه اي را در مورد بحرين بكار ببريم، بحث جزييات را مي صلاح نمي دانم. موازنه منفي يك سياست تاكتيكي بود نه راهبردي. در جايي كه شوروي آماده حمله و تجزيه ايران بود تا دست به منافع نفتي شمال پيدا كند، چگونه مصدق مي توانست در مبارزه با انگلستان بجز اين تاكتيك را بكار ببرد. كمي در داوري هاي خود انصاف داشته باشيد. اگر جبهه ملي اداره كشور را بر عهده داشت، و امثال من در تصميم گيري ها شركت داشتند، ادعا مي كنم كه ايران آلمان مي شد ... و بيشتر! اين يك شعار نيست. اميدواريم در آينده نزديك بتوانيم اين را ثابت كنيم.

آقاي نظامي ايراني گرامي، مثل اينكه شما با ديدگاههاي من درباره ارتش ايران آشنايي چنداني نداريد. شما مي توانيد برنامه من را براي ارتش ايران در منشور جبهه ملي ايران و در "پيشنهاد براي نجات ميهن" من در همين سايت بخوانيد، بعد گفتگو مي كنيم. لابد مطلب من را درباره سوم خرداد و آزادسازي خرمشهر در صفحه اول اين سايت هم نخوانده ايد. گفته هاي من با بيشتر اعضاي جبهه ملي در طي اين 60 سال كمي متفاوت بوده و هست. من عادت دارم واقعيات را بگويم، حتا اگر انتقاد از خود در آن باشد. شما در اين باره مي تواند مصاحبه من را با مجله كورش زير عنوان "جبهه ملي زير ذره بين" بخوانيد. من درباره مسائل دهه 70 و عملكرد شاه در اينجا سخن نمي گويم و شما را به نوشته هاي خود در اين باره رجوع مي دهم. ولي درباره جنگ با عراق من هميشه گفته ام كه اگر جنگ فقط در دست همان ارتش در هم شكسته پس از انقلاب بود، ما در همان چند ماه اول بصره را گرفته بوديم و شايد به بغداد هم رسيده بوديم. دخالت هاي يك مشت آدم هاي ناشي تازه به قدرت رسيده و جوانان ايده آليست بي تجربه كه نمي دانستند كمونيست هستند يا اسلامي زير نفوذ پنهان و شديد حزب توده، ميدان جنگ را تبديل به كشتارگاه كردند. اگر مهارت و شهامت نيروي هوايي و دريايي و برنامه ريزي فرماندهان ارتش، با وجود همه كارشكني ها و دخالت هاي تاكتيكي احمقانه ديگران، نبود، صدام حسين در كاخ نياوران ضيافت مي داد. آقاي نظامي ايراني، من هيچ چيز را فراموش نكرده ام، من تخليه ناباورانه فاو را فراموش نكرده ام و خيلي چيزهاي ديگر كه نمي توانم بگويم. شما جمله هاي من را كه به آن اعتراض داريد، يك بار ديگر بخوانيد. من گفتم قدرت نظامي و اقتصادي ايران در جهان مورد احترام بود و در برخي همسايگان ايجاد ترس هم كرده بود. مسلم است كه همسايگان هنگام نياز به همسايه قدرتمند خود روي مي آورند، حتا اگر از او بترسند. من از هيچ كس متنفر نيستم و تا كنون به هيچ كس توهين نكرده ام. من عملكردها را در سنجش با آنچه بايد مي بود داوري مي كنم. توليد ناخالص ما هميشه شامل فروش نفت خام بوده كه در آن زمان به ابتكار شاه 4 برابر شده بود و بيشتر درآمد جديد صرف خريد جنگ افزار، ساخت نيروگاههاي هسته اي و كمك مالي به كشورهاي ديگر شد. در نتيجه، توليد صنعتي ايران در نيمه دوم 1970 دچار ركود بسيار بدي شده بود، كارگران و كارمندان خارجي مجبور به ترك ايران شدند، بيكاري افزايش يافت و نارضايتي هاي مردمي آغاز شد. ما فقط در دوران 46-1340 خودمان اقتصادي شكوفا داشتيم و در دهه 1350 به علت بلندپروازي هاي ابلهانه شاه با درآمد 4 برابر شده نفت اقتصاد ما رو به ويراني رفت. شما تحليل من را از آن دوران بخوانيد. شما تنها كسي هستيد كه من را متهم به عقده و كينه داشتن كرده ايد. حتا بسياري از سلطنت طلب ها اقرار دارند كه من منصفانه داوري مي كنم و از ديدگاههاي من پشتيباني مي كنند. شما مرا خوب نمي شناسيد، نظامي ايراني عزيز.

اين بخش منشور را خود من نوشتم، زيرا باور دارم كه ايران بايد قدرت نظامي بازدارنده پيشرفته اي داشته باشد. در اين راه تلاش بسيار هم كرده ام. نيكسون آنچه را نوشته بود، به نقش "برادر بزرگتر" ايران در منطقه اشاره كرده بود. اينهم درست است كه ايران سنگر دفاعي از كل منطقه در برابر كمونيسم بود. ولي گنده گويي هاي شاه و تكيه بر امپراتوري، عربها را ترسانده بود، با وجود اينكه مي دانستند شاه بي اجازه امريكا هيچ حركت فرامرزي نمي كند. شاه نمي فهميد كه اشاره به امپراتوري بزرگ ايجاد ناامني در ذهن برخي همسايگان مي كند. ولي همان همسايگان نمي فهميدند كه شخصيت شاه بهيچوجه شجاع نيست، همانگونه كه در بوموسو به استخوان لاي زخم رضايت داد و بحرين را با آن شرايط افتضاح آميز از دست داد. بنابراين، برداشت عربستان و كشورهاي جنوب خليج پارس اين بود كه شاه ممكن است براي اثبات شجاعت خود (كه نداشت) دست بكارهاي خطرناك بزند. لابد از من خواهيد پرسيد چرا تو اينقدر به تاريخ كهن ايران مي نازي؟ آيا اين امر عربها را نمي ترساند؟ فراموش نكنيد كه قصد من بيدار كردن و احساس غرور دادن به نسلي است كه در نااميدي و در خفت زاده شده و چيزي بجز نارضايتي مردمش و بي احترامي جهاني تجربه نكرده است. من فقط مي خواهم به نسل كنون نشان بدهم كه آنان آن نيستند كه تجربه مي كنند و مي توانند آن باشند كه روزي بوده اند. به آنان اميد مي دهم، غرور مي دهم و توان پايداري مي دهم.

ديدگاه من تغيير نكرده. در آنجا من گفتم قدرت اقتصادي و نظامي ايران و احترام جهاني كشور جرات را از آنها گرفته بود. در اينجا من گفتم كه قدرت نظامي ما آنها را ترسانده بود. احترام ايران جهاني بود، ولي ترس در دل همسايه هاي عرب بود. واژه جرات شما همان معناي چيرگي بر ترس را مي دهد. كشورهايي كه از "راه دور" ايران را مي ديدند احترام به ظواهر مي گذاشتند. دور دوم انتخابات مصر همان است كه "باخت-باخت" خوانده مي شوند. هر كدام برنده شوند، بازنده مردم مصر خواهند بود، هر چند كه احمد شفيق صد برابر محمد مرسي نامزد اخوان المسلمين قابل اعتماد است. اسلام گرايان تندرو معمولا دروغ مي گويند و آنچه را امروز مي گويند فردا انكار مي كند، و مي گويند خدعه كردند، كه البته در قران عليه دشمنان مجاز است. اخوان المسلمين كه اكثريت مجلس را دارند، اگر رياست جمهوري را هم داشته باشند، با وجود سخنان اطمينان دهنده آقاي محمد مرسي، در دوران تاريكي فرو خواهد رفت. فراموش نكنيد كه اكثريت مردم مصر (57/54% راي دهندگان)به هيچكدام از نامزدها راي ندادند. مردم مصر مردمي با فرهنگ هستند و فريب نمي خورند. من باور دارم كه انتخابات مصر بايد باطل اعلام شود و دليل آن همان شكايت يكي از نامزدان است. بهترين راه حل براي نجات مردم مصر از اين رويداد اينست كه ديوان عالي مصر شكايت نامزد سوم انتخابات را مبني بر اينكه دادگاه شركت عوامل دولت مبارك را در انتخابات ممنوع كرده بوده، كل انتخابات را باطل اعلام كنند. در دور بعدي مردم مصر كه متوجه شده اند تحريم انتخابات چه بلايي را بر سرشان آورده در انتخابات شركت و يك نامزد دموكرات را بر خواهند گزيد.

پيش از انقلاب ما تلاش داشتيم با قدرت نظامي خود احترام بخريم، ولي به باور من فقط ايجاد ترس كرده بوديم. كشوري كه تا دندان مسلح شده، قدرتهاي غربي از آن پشتيباني مي كنند و بي مشورت با آنها آب نمي خورد. كشوري كه از خودش اراده ندارد و تنها برنامه مشخص شده اش "پنجمين ارتش دنيا" را داشتن و يا بمب اتمي داشتن است. كم كم قدرتهاي غربي هم از آن ترسيدند و بادكنك را تركاندند.

در آن زمان صدام حسين كاملا در اردوي شوروي بود، بدون اينكه كمونيست باشد. چيزي شبيه هندوستان در زمان اينديرا گاندي. هر دو كشور مسلح به جنگ افزارهاي روسي بودند. بنابراين، عراق در اردوي دشمنان غرب بود و ايران در اردوي دوستان غرب. البته ما نفوذ نظامي چنداني نداشتيم، ولي كشورهاي منطقه از ما مي ترسيدند. نفوذ با ترس فرق مي كند. صدام حسين هم مي ترسيد. البته شرايط اقتصادي و آزادي هاي اجتماعي ما جذابيت فوق العاده اي براي كشورهاي جنوب خليج پارس داشت. بسياري از پولدارهايشان در ايران سرمايه گذاري مي كردند، ويلا در شما مي خريدند و شما تابستانها صدها خودرو آخرين سيستم آنها را در خيابانهاي تهران، شيراز، اسپهان و شمال مي ديديد. خود شيخ شارجه كه اكنون مدعي ما شده، در اواسط دهه60، يعني هنوز ما در جنگ بوديم، مباشرش را كه يك يوگوسلاو بود فرستاده بود تهران كه براي سرمايه گذاري هاي سنگين صنعتي مشورت كند. يك از كساني كه با او مشورت كرد من بودم. ملك عبدالله هم همينطور. ما با روشهاي غلط سياست خارجي خود همه اين معادلات را بر هم زديم و خودمان را منگنه گذاشتيم. اگر راه درست مي رفتيم، آنها 20 تا 30% ذخيره ارزي خود را در ايران سرمايه گذاري مي كردند. ... و چيزهاي ديگر كه فعلن گفتني نيست. حالا بايد از آنها نگران باشيم!

تنها ناراحتي من از خريد آن هزار هواپيما اينست كه صبر نكنند تا ما خودمان به آنها بفروشيم، خودمان برايشان فرودگاه و پايگاه هوايي بسازيم و خلبانهايشان را آموزش دهيم. ما مي توانستيم در اين درجه پيشرفت باشيم، اگر تصميم هاي درست گرفته مي شد، ما مي توانستيم از هفت هشت سال پيش سازنده هواپيماي بي سرنشين بشويم و دومين كشور جهان در اين تكنولوژي شويم. نه تنها امارات، بلكه عربستان و كويت و قطر و عمان هم هر كدام يك ضعف بنيادي با كمي تفاوت از هم دارند كه آنها بهترين وسيله دفاع ايران خواهد بود. من نمي توانم وارد جزييات شوم، زيرا اين يكي از سرمايه هاي امنيتي آينده ايران دموكراتيك خواهد بود.

مانور نظامي شوراي همكاري خليج فارس براي آزمايش هماهنگي اين كشورها در يك آرايش جنگي است. اين كشورها در طول تاريخ شوراي هماهنگي روي هيچ مطلبي نتوانسته بودند همآوا شوند و هر گاه هم توافقي كردند، خيلي زود از هم مي پاشيد. آنها فقط توانستند اخيرا روي تغيير نام خليج فارس و روي مالكيت امارات بر سه جزيره هماهنگ شوند. هماهنگي آنان در واقع عليه ايران است. اگر وضع ايران بهمين منوال ادامه يابد، ادعاي آنها به خوزستان و بوشهر هم كشانده خواهد شد. مطرح شدن تجزيه طلباني مانند آقاي بني طرف و تكرار مكرر در مكرر مصاحبه او كه از "دوران طلايي" شيخ خزعل سخن مي گويد، مقدمه ادعاي پسين اين شورا است. مديريت مانور بي شك در دست كشورهايي است كه حضور نظامي در خليج فارس دارند و همان سه هدف را دارند: هماهنگي كشورهاي عربي را بسنجند، آنها را روي اين جنگ افزارهاي نوين آموزش دهند، فشار روي ايران بگذارند كه دست از سوريه بردارد و خود به معيارهاي سازمان ملل تن در دهد، و به ايران يك هشدار جدي بدهند. هشدار اين است كه ما خود را درگير مسير طولاني مجلس هاي خود و شوراي امنيت و مكانيزم هاي حقوقي نخواهيم كرد. ما اين كشورها را بجان شما خواهيم انداخت، همانگونه كه صدام حسين را بجانتان انداختيم. اينقدر همديگر را بكوبيد تا بي جان شويد. ما در پشت جبهه شما هم جنگ براه خواهيم انداخت. پان تركمن ها و پان تركيست ها و پان عربيست ها و بخش جدايي طلب بلوچ ها و كردها را هم به جان شما خواهيم انداخت. آنگاه، بقول آن مذاكره كننده اتمي لات منش جمهوري ايران چند سال پيش، بگرد تا بگرديم!

همه كودكان كشور كه در برنامه آموزش اجباري (كه برقرار خواهد شد و رايگان خواهد بود) در مدرسه هاي دولتي تحصيل مي كنند به زبان رسمي تحصيل مي كنند. همه كودكاني كه در مدرسه هاي خصوصي به زباني بجز زبان رسمي آموزش مي بينند، اگر بخواهند مدرك هاي تحصيلي آنان به تاييد وزارت آموزش برسد، بايد درسهاي خود را به زبان رسمي آموخته باشند يا آزمونهاي اجباري را به زبان رسمي بگذرانند. شما هيچ كشور جهان را پيدا نمي كنيد كه در آن آموزش زبان رسمي اجباري نباشد. در دانشگاهها، وضع مي تواند فرق كند. همه دانشگاههاي دولتي به زبان رسمي آموزش مي دهند. هيچ مانعي ندارد كه دانشگاههايي خصوصي به زبانهاي خارجي يا محلي بر پا شود. دانشگاههاي امريكايي در كشورهاي ديگر به زبان انگليسي آموزش مي دهند. بودجه كشور بايد براي يكپارچگي و پيشرفت و سربلندي همه مردم در همه جاي كشور هزينه شود. آنها كه روي انحصار زبانهايي غير زبان رسمي به كودكانشان اصرار دارند، قصدشان جدا كردن فرهنگي و زباني و در نتيجه بيگانه سازي مردم ايران نسبت به يكديگر به قصد تجزيه است. به كشورهايي كه آنها وابسته هستند و با هزينه آنها اين تبليغات را عليه زبان رسمي ما مي كنند نگاه كنيد. كدامشان اجازه مي دهند كودكانشان به جز با زبان رسمي آموزش ببينند؟

1. من نظام آينده ايران را ترسيم كرده ام. در "پشنهاد براي نجات ميهن" و در مصاحبه هايي مانند مصاحبه با يوحنا نجدي و سيروس ملكوتي. نظام آينده ايران پيشنهاد كرده ام كه رياست جمهوري برگزيده با راي مستقيم مردم و نخست وزير با پيشنهاد رييس جمهور يا مجلس شوراي ملي و راي مجلس شوراي ملي و مجلس مهستان باشد. در نظام امريكا، رييس جمهور معاون اول را بر مي گزيند و مردم هيچگونه دخالتي در آن ندارند، دمكراسي مبتني بر راي مردم را تضمين نمي كند. معاون رييس جمهور امريكا هيچكاره است و مردم هم او را هيچكاري مي شمارند و تاثير اندكي در انتخابات رياست جمهوري دارد، ولي در صورت مرگ رييس جمهور، معاون ناگهان رييس جمهور مي شود. اين درست نيست كه يك رييس جمهور به مردم تحميل شود. فلسفه اين كار اين بوده كه تا انتخابات بعدي سياستهاي كشور و بويژه حزب حاكم تغييري نكند. من ترجيح مي دهم نخست وزيري كه با راي نمايندگان مردم گماشته شده، جاي موقت رييس جمهور را پر كند. رييس جمهور مسئول اداره روزمره كشور خواهد بود و رييس جمهور مسئول سياست خارجي، تصميم گيري هاي كلان اقتصادي و جنگ و صلح خواهد بود. 2. مطرح كردن آقاي بني طرف توسط صداي امريكا و تكرار غيرعادي چندباره مصاحبه ايشان، و نيز طرح ميزگردهاي زير پرسش بردن فرهنگ و هويت ايراني توسط بي بي سي، نشانه عملياتي شدن طرح ديرباز تجزيه ايران است. البته نشانگرهاي زيادي اخيرا آشكار شده و اين طرح براي بهره برداري از ضعف و براي تنبيه جمهوري اسلامي است. از سال 1385، با هزينه عربستان و پشتيباني يك گردان از نيروهاي بريتانيا در جنوب عراق، حدود 50 هزار نفر مسلح در خوزستان هستند كه با جامه هاي سپيد و چفيه هاي مشبك سرخ كه تقريبا رايگان (هر دست دو هزار توامن) توسط عربستان در اختيارشان گذاشته شده، منتظر دستور هستند. در آذربايجان برآورد من حدود 10 هزار مسلح پان ترك آماده به خدمت هستند. يادم مي آيد در سال 1361، كه در اوين زنداني بودم، پس از دستگيري عوامل حزب توده، مي گفتند كه از خانه يكي از آنها 10 هزار كج كلاه روسي پيدا كردند و نشانه هاي ستاره سرخ براي سينه ها. 3. دوران خزعل بسيار سياه و خشن و عقب افتاده بود و اگر اشتباه نكنم عموي پدر من در مذاكرات براي كناره گيري او شركت داشت. 4. من درباره زبان مادري هم در مصاحبه قوميتي خود با حميد رضا مسيبيان سخن گفته ام و سياست آينده ايران را تشريح كرده ام. همه كودكان بايد با زبان رسمي آموزش ببينند. آموزش هر زبان ديگري در كنار زبان رسمي آزاد است. شما در امريكا هم اگر زبان رسمي راندانيد شهروندتان نمي كنند و كودكان و بزرگسالان همگي با زبان رسمي آموزش مي بينند. آموزش زبان هاي مختلف در شهرهاي مختلف پروژه بيگانه سازي شهروندان ايراني از يكديگر است كه شما براي سفر به يك شهر ايران نياز به مترجم داشته باشيد. تجزيه زباني پيش زمينه تجزيه سرزميني است. پان تركيست ها اين پروژه را پروژه "ختنه" مي نامند، يعني مردم را از طريق جدايي زباني از هم جدا كنند بدون اينكه بفهمند كه بر سرشان مي آيد!