از خوشبختي چه كم دارم؟

پاسخ كورش زعيم به پرسش هفته نامه خوشه

از خوشبختي چه كم دارم؟ خوشبختي ديگران را.

مي خواهم كسري خوشبختي خود را بجويم. راههاي گوناگوني به نظرم مي رسيد. آيا با يك ميليون يا يك ميليارد خوشبختي ام تامين مي شود؟...

ناگهان مردي يك ميلياردي را پيش خود مجسم مي كنم. آيا اين يك ميلياردي سرطان نمي گيرد و به زخم معده، سردرد مزمن، سينه درد و ... مبتلا نمي شود؟ آيا در آن لحظه اي كه درد مي كشد، حاضر نيست تمام ثروتش را در پاي سلامتي بريزد؟ ...

از اين راه بر مي گردم، ثروت را رها مي كنم و به راه ديگر مي روم. در هر راه خارهايي هست كه به پاي خوشبختي من مي خلد، و من (يعني آدمي كه خوشبخت است و عادت به درد و رنج ندارد)، اندوهگين مي شوم و خود را بدبخت و درمانده حس مي كنم.

خودم را كنار مي گذارم، تمايلات و خواهش هايم را كنار مي گذارم و بر اينهمه آز و حرص مهار مي زنم و در چنين حالتي باز به خوشبختي مي انديشم ... به ياد دستگاه خراب، اجتماع عقب افتاده، حرمان ها و مظلوميت ها، درماندگي ها و عدم وجودشان را با خوشبختي و آرامش خود قرين مي بينم.