گفتگوی رادیو فردا (بهروز کارونی) با کورش زعیم

درباره: نظارت مجمع تشخیص مصلحت نظام بر دولت

21 اردیبهشت 1387 (10 مه 2008)

پرسش: بحث نظارت مجمع تشخیص مصلت نظام  جمهوری اسلامی پس از اینکه برای نخستین بار به بررسی بودجه 1387 پرداخت جدی شد. مجمع تشخیص مصلت نظام در این بررسی به نقد بودجه ارائه شده توسط دولت محمود احمدی نژاد پرداخت و نظرات اصلاحی را ارائه کرد. دیدگاه شما در این مورد که اکنون مجمع تشخیص مصلحت نظام قصد نظارت بر عملکرد دولت را دارد چیست؟

کورش زعیم: وظیفه مجمع تشخیص مصلحت نظام سیاستگذاری و تصمیم گیری هایی است که موجودیت و دوام نظام جمهوری اسلامی را تضمین کند. اکنون هم در اثر سیاستها و عملکرد دولت آقای احمدی نژاد، مجمع تشخیص داده که دوام نظام به خطر افتاده و باید اقدامی بکند.

برنامه بیست ساله ای که در زمان آقای خاتمی در مجمع تشخیص مصلحت نظام تصویب شد، هر چند که ایداه آل نبود و کاستی های چشمگیری داشت، ولی بهر حال اقداماتی را در جهت توسعه و پیشرفت اقتصادی پیش بینی کرده بود. دولت آقای احمدی نژاد با تخریب ساختار برنامه ریزی و نظارت و کنترلی که در دولت وجود داشت، و با تصمیم گیری های نابخردانه اقتصادی از جمله اتلاف درآمد کشور با جایگزین کردن تولیدات صنعتی و کشاورزی کشور با واردات ارزان قیمت، مصرف ذخیره ارزی برای هزینه های جاری بجای سرمایه گذاری پایدار در تولید و زیرساختها، باعث تعطیلی واحدهای تولیدی و کشاورزی، افزایش بیکاری، تورم افسار گسیخته و بالا رفتن میزان فقر در کشور شده و عملا برنامه بیست ساله را کلا متوقف کرده و حرکت بسوی عقب را آغاز نموده است.

(البته آقای احمدی نژاد به این قول خود وفا کرده که قطار دولتش بی فرمان و بی ترمز با سرعت حرکت کند. اینجور که پیداست، ایشان قطار خود را، که اکنون به عقیده من از ریل خارج شده، تا هنگامی که به دره سقوط نکند متوقف نخواهد کرد. اگر مجمع تشخیص مصلحت نظام تصور می کند که خواهد توانست با تصویبنامه و هشدار و مصلحت اندیشی دولت آقای احمدی نژاد را از راه خود باز ایستاند، بهتر است یکبار دیگر عوامل مسبب این سیاستها را بررسی کند.)

پرسش: آیا مجمع تشخیص مصلت نظام از ابزار عملی برای نظارت بر عملکرد دولت محود احمدی نژاد برخوردار است؟

کورش زعیم: به باور من، کنترل سازمانی دولت نهم امکان پذیر نیست، زیرا تجربه کرده ایم که ایشان به مصوبات مجلس اعتنایی ندارد، که نمونه بارز آن بودجه کشور بود که بجای صدها صفحه مطالعه شده در یک برگ کاغذ خلاصه شده بود. ایشان فقط 39 وزارتخانه و سازمان را بجای صدها سازمان برای تقسیم درآمد دولت به رسمیت شناختند، و وقتی مجلس در یک سازش حدود 140 سازمان را به ایشان قبولاند و تصویب کرد، ایشانه همان 39 مورد خودشان را به اجرا گذاشتند.مجمع تشخیص مصلت نظام هم هیچ کاری نتوانست بکند. بنابراین، ارزیابی من این است که اقدامات دولت با همین شیوه تا بن بست نهایی پیش خواهد رفت.

(مطالب درون پرانتز پخش نشد.)