پاسخ محمد اميني به پاسخ كورش زعيم

دوست و سرور گرامی و عزیزم،

جناب آقای کورش زعیم  

از دریافت نامه تان بسی شادمان شدم و از اینکه با بزرگواری و فروتنی، گلایه دوستانه مرا به دل نگرفت اید سپاسگزارم. راستی این است که می توانستم و شاید هم درست بود که نخست گلایه خویش را برای شما بفرستم و سپس به چاپ آن بپردازم. یکی از دوستان نزدیکم می داند که یکی دوشب نیز سخت نگران بودم که نکند با نوشتن این گلایه، دشمنان یگانگی ایران بهره ای بجویند و گمان کنند که میانه کسانی که مهر به ماندگاری این سرزمین و سربلندی همه مردمان باشنده اش را دارند، شکر آب شده و شادمان گردند.  

به هر روی هرچه بیشتر اندیشیدم، بیشتر براین شدم که گلایه دوستانه خویش را چاپ کنم و تنها به یک گفتگوی تلفنی یا نامه ای کفایت نکنم. انگیزه نخستم این بود که باور داشته و دارم که نقد دوستی به دوستی دیگر که هر دو در یک راستای سیاسی درباره یگانگی ایران می اندیشند، می تواند به گفتمانی درمیان ما دامن زند که در پایان آن، به فراهم آمدن یک برنامه روشن و دقیق پیرامون ساختار آموزشی از دیدگاه مدرنیته ایرانی  از سوی ما که پاسداران آن هستیم بیانجامد. راستی هم این است که در این ده روز گذشته دستکم در سه سخنرانی و دو گفتگوی رادیویی شرکت داشته ام که همه بگرد همین گفتگو بوده است و در راستای آنچه که شما هم در نقد به پان ترکیست ها و دشمنان یگانگی ایران گفته اید و نوشته اید.  

انگیزه دوم من این بود که در راستای این گلایه دوستانه، به از میان رفتن ویا دستکم کاهش سایه روشن هایی که میان کسانی مانند ما وجود دارد یاری رسانم.  

سپاسگزارم که هر آن ناروشنی که در برداشت من از گفتگویتان می بود را برطرف کرده اید و پوزش می خواهم هرآینه گلایه دوستانه ام رنجشی در دل آن دوست گرانمایه و ارجمندم نشانده باشد. می دانم که برادر زاده میرزا سید حسن خان زعیم، کوشنده آزادیخواه مشروطه کسی نیست که از گلایه دوستی که به او مهر می ورزد، رنجشی ماندگار در دل گیرد.    

من نوشته درازی را فراهم کرده ام که همین روزها انتشارش می دهم که در باره تاریخ و پیشینه ساختار آموزشی ایران مدرن و جایگاه زبان فارسی دراین ساختار است. ساختاری که به داوری من در کنار دادگستری، دو ستون بنیادین سکولاریسم و مدرنیته ایرانی اند.  

این پرسش و درخواست راهم از شما دارم که پروانه دهید نامه شمارا و یا نوشته ای دیگر را در این زمینه به چاپ رسانم. تا دریافت پروانه از شما، این را نامه ای خصوصی می دانم. اما براین باورم که آنچه در این نامه گفته اید به رفع شبهه کمک خواهد کرد و به سود گفتکوی ما خواهد بود.  

سپاسگزار مهر شما هستم و برای کوشش های خستگی ناپذیرتان آرزوی موفقیت بیشتر دارم. سربلند و شادمان باشید.  

دوستدار و ارادتمند همیشگی شما،

محمد امینی

دوم آذرماه ۱ ٣٨ ۷