دادخواست بنیاد میراث پاسارگاد علیه رحیم مشایی

مصاحبه صدای امریکا (جمشید چالنگی) با کورش زعیم

دوشنبه 17 اسفند 1386 (07/01/2008)

جمشید چالنگی: آقای کورش زعیم با درود بر شما، شما بر چه اساسی این شکایت را کردید و چرا فقط علیه رحیم مشاعی؟

کورش زعیم: درود بر شما آقای چالنگی و بینندگان گرامی. من نخست تاریخچه کوتاهی از اقداماتی که منجر به این شکایت شده به عرض می رسانم. در پی بحران سد سیوند و آسیب های جبران ناپذیر آن به پاسارگاد و تنگ بلاغی، و مشاهده دردآور نابودسازی آثار تاریخی و فرهنگی ما در جای جای سراسر کشور، من بفکر افتادم که این مسئله دیگر ارتباطی با سهل انگاری، بی لیاقتی و بی فرهنگی ندارد. این یک برنامه است برای محو آنچه از آثار فرهنگ و تاریخ پرافتخار ایران زمین که هنوز باقی مانده. اظهار نظرهایی مانند "اینها به جز مشتی استخوان مرده و پاره سنگ نیست" و تخصیص اعتبارات حفظ میراث فرهنگی فقط به حفظ بقاع متبرکه و اجرای طرحهای عمرانی در نقاطی که میراث تاریخی کهن کشور را نابود می کند، و دهها مثال از سیاستگذاریهای ضد فرهنگی مدیریت سازمان میراث فرهنگی و صدها مورد آسیبهای جبران ناپذیر و نابودسازی، که همگی توسط بنیاد میراث پاسارگاد بررسی و ثبت در تاریخ شده، مرا متقاعد کرد که این یک حمله گسترده جدید به فرهنگ و تاریخ کهن ایران آغاز شده است.

نگران از این همه ستیزگری با عظمت فرهنگی و تاریخی ایران توسط عاملان دولت، و با پس زمینه اقدام طالبان در نابودسازی تندیس دوهزار ساله بودا که برای جمعیت قابل ملاحظه ای از مردم جهان مقدس بود، و بی اعتنایی سیستم قضایی کشور در این رابطه، به این فکر افتادم که مسئله نابودسازی عمدی میراث تاریخی و فرهنگی را تبدیل به یک جرم جهانی کنم. در خرداد گذشته، پیشنهادی برای اعمال اصلاحات در اساسنامه دیوان کیفری بین المللی کردم که بر پایه آنها، در صورت تصویب، نابودسازی میراث فرهنگی و تاریخی یک ملت که به عنوان میراث جهانی ثبت شده باشد، همانند نسل کشی، جنایت علیه بشریت به شمار آید.

پیشنهاد شامل افزایش یک بند به ماده 5 اساسنامه بود که طی آن نابودسازی میراث فرهنگی جهانی جزو جنایات مورد صلاحیت دیوان کیفری بین المللی قرار بگیرد، و افزایش سه بند به ماده 7 اساسنامه دیوان که در آن انواع جنایات علیه بشریت تعریف می شود، که طی آنها نابودسازی عمدی میراث تاریخی و فرهنگی جهانی جزو جنایات علیه بشریت بشمارآید و قابل پیگیری، محاکمه و مجازات در دادگاه جنایی بین المللی شود. پیشنهاد من درکنفرانس حقوق بین الملل تهران که در تیرماه گذشته، با حضور کارشناسان برجسته حقوق بین الملل ایران تشکیل شده بود، مورد بررسی و تایید بالاتفاق قرار گرفت. نظر همگان این بود که این ابتکار جالبی است که تا کنون در قانون بین الملل پیش بینی نشده و جای آن خالی است.

به پشتوانه این اصلاحات و امید اینکه روزی جزو قانون بین المللی درآید، بنیاد میراث پاسارگاد، که یک سازمان بین المللی است و همیشه در راستای حفظ میراث فرهنگی و تاریخی ایران پیشگام بوده، تصمیم گرفت که این حرکت نمادین را علیه رییس سازمان میراث فرهنگی جمهوری اسلامی که مسئول همه این خرابیهاست انجام دهد. این حرکت نمادین به این آقایان نشان خواهد داد که برای ضربات جبران ناپذیری که به میراث تاریخی و فرهنگی ایران زده اند، باید در برابر وجدان جهانی پاسخگو باشند. ] از دید من، کسانی که فرهنگ و هویت یک ملت را غارت یا نابود می کنند، تفاوتی با آنها که قتل عام یا نسل کشی می کنند ندارند. هویت فرهنگی یک ملت روح آن ملت است، و وقتی فرهنگش را نابود می کنید، روح او را می کشید. مردمی که روح فرهنگی نداشته باشند، اعتماد به نفس هویتی و تاریخی نداشته باشند، از آنجا که برای خودشان احترام قائل نیستند، برای جان و حقوق انسانهای دیگر هم احترامی قائل نخواهند بود. [