مصاحبه روزنامه ...   با كورش زعيم

2 مهر 1382

خودرو های فرسوده و مسئولان

پرسش: رییس سازمان محیط زیست اعلام کرده که فروش خودروهای فرسوده دولتی ممنوع است.

پاسخ: این دنباله همان بحث گردآوری خودرو های فرسوده برای جلوگیری از آلودگی هواست. بحث بچه گانه ای که بیش از یک سال است در رسانه ها مطرح و هر کس به گونه در باره چگونگی گردآوری و جانشینی آنها اظهار نظر می کند.

این بحث ها نشان می دهد که بدبختانه هنوز مسئولان ما قادر به اندیشیدن نیستند. آنها عادت کرده اند که به معلول ها حمله کنند و دنبال مسکن بگردند، زیرا کوشش برای کشف بیماری دشوار است و نیاز به فکر کردن دارد. میگویند چرا نیروی انتظامی کارش را خوب انجام نمی دهد، می روند گرانترین خودرو خارجی را می خرند و آنها را توی تلویزیون جلو چشم مردم رژه می دهند که یعنی حالا دیگر نیروی انتظامی برای عملکرد خوب مجهز است. میگویند چرا ترافیک شهر بی نظم است، می روند از خارج دستگاههای تلویزیون مدار بسته می خرند و سر چهارراهها نصب می کنند که یعنی حالا دیگر ترافیک منظم نی شود. میگویند چرا محیط زیست از عهده درمان آلودگی هوا بر نمی آید، اعلام میکند که از خارج خودرو نو می آوریم و با خود رو های فرسوده عوض می کنیم. این عشق به خرید کردن از خارج جلو فکر کردن ها را گرفته است.

من نمی دانم سازمان محیط زیست چه حقی دارد که در مالکیت مردم نسبت به خود روهایشان دخالت کند. حتی دولت هم حق ندارد به مردم بگوید که چه خودرویی بخرند و یا نگه دارند. این تعویض خودرو های قدیمی یک از مسخره ترین پیشنهاد هاست که فقط سودش به وارد کنندگان و فروشندگان خودرو می رسد نه به محیط زیست.

آنچه این نابغه های مدیریت درک نمی کنند این است که مسئولیت آنان چیز دیگری است. آنها باید با وضع قانونهای کنترل کننده مردم را وادار کنند که خودروهایشان را با استانداردهای زیست محیطی که برای کاهش آلودگی هوا وضع می شود همساز کنند. من دلم می خواهد خودرو مدل پنجاه سال پیش را برانم. محیط زیست چه حقی دارد به من دیکته کند که خودرو کهنسال خود را با خود رو نو عوض کنم؟ ولی می تواند مرا وادار کند که برای انطباق با مقررات زیست محیطی، موتور خود را منطبق کنم، اگزوز خود را عوض کنم یا صدای موتو خود را کاهش دهم. هیچکس، نه سازمان محیط زیست، نه رییس جمهور و نه حتی مجلس حق ندارد مرا اجبار کند که خود رو سال خاصی را برانم یا نرانم.