مصاحبه رادیو تهران (سوئد) با:  کورش زعیم

 14 شهريور 1382

جبهه ملي در اروپا و انديشه فدراليسم براي ايران

روز چهارشنبه 14 شهریور 1382 (5/9/2003) مصاحبه ای با کورش زعیم، عضو شورای مرکزی و هیئت اجرایی و مسئول روابط عمومی و مسئول کمیته تعلیمات جبهه ملی ایران درباره مسایل درون سازمانی جبهه ملی شد، که متن کامل آن به قرار زیر است:

پرسش :                        آیا جبهه ملی در خارج از ایران نماینده ای دارد؟ اگر چنین است بطور مثال در کشور سوئد چه کسانی هستند؟

پاسخ:    سیاست جبهه ملی ایران از سال 1360 تا کنون این بوده که هیچ تماس یا رابطه رسمی سازمانی با هیچ سازمان سیاسی خارج ازکشور نداشته باشد. ما حتی کوچکترین کمکهای مالی را ازدوستان سابق خود، یعنی حتی ارسال شهریه اعضای شورا را که در خارج بسر می برند، از خارج رد کرده ایم. معنای این آن نیست که ما با دوستان قدیمی خود در خارج از کشور قطع رابطه نموده ایم، بلکه به علت شرایط نامساعد فعالیت سیاسی در کشور، و نیاز به هوشیاری ما در این تنازع بقا، هرگونه فعالیت سیاسی آنان باید مستقل از جبهه ملی در ایران باشد. در شرایط درونی کشور واینکه حاکمیت دائم در پی بهانه برای ایراد اتهام می باشد، و اینکه ما هیچ گونه شناخت و کنترلی روی اعضای جدید و اینگونه فعالیت ها در خارج از کشور نداریم، و نیز اینکه آنان بسیار آزادتر از ما در ابراز اندیشه هستند، در صورت ارتباط رسمی، هر اشتباه کوچک آنان، می تواند برای ما عواقبی پیش بینی نشدنی داشته باشد.

پرسش:                        گفته می شود که جبهه ملی در داخل کشور از طرفداران خود در خارج از کشور درخواست کرده است که جبهه ملی خارج از کشور را تشکیل دهند. در صورتی که چنین است، از چه کسانی و در چه کشوری این درخواست بعمل آمده است؟

پاسخ:    من از چنین تصمیمی بی خبر هستم. اگر منظور شما شورای مرکزی جبهه ملی ایران و یا هیئت اجرایی جبهه است که چنین موردی هرگز در دستور کار نبوده است. چنین تصمیم گیری های مهمی توسط رئیس هیئت اجرائیه در دستور جلسه قرار می گیرد و در صورت تصویب، رئیس تشکیلات مسئول اجرای آن خواهد بود. چنین چیزی رخ نداده است. ثانیا"، جبهه ملی در خارج از کشور نیاز به تشکیل مجدد ندارد. این کار چهل سال پیش انجام گرفت، که خود من از فعالان جبهه ملی در امریکا و آقای دکتر ورجاوند از بنیانگذاران شاخه اروپا بوده اند. آنچه زیبنده دوستان در خارج از کشور است، همبستگی و یکدلی آنان است، نه تشکیل یک سازمان نو.

            باید توجه فرمایید که جبهه ملی در ایران، چند سال است که بسیار منسجم و یکپارچه عمل می کند. دیگر تشتت آرایی وجود ندارد و همه چیز از مسیر دموکراتیک سازمانی خود می گذرد. امکان ندارد کسی در درون سازمان جبهه ملی، آهنگی خارج از ارکستر بنوازد و شنونده داشته باشد.

            آنچه در کنگره اخیر درامریکا رخ داد، ما را خوشحال کرد که سرانجام دوستان متوجه شدند که کمی گذشت از مواضع شخصی خود می تواند آنان را بسوی یکپارچگی و قدرت بیشتر و صدای بلندتر سوق دهد. این بسود همه هم میهنانی است که برای استقرار حاکمیت ملی و مردم سالاری در ایران عزیز تلاش می کنند. 

پرسش:                         درهمین رابطه چند روز پیش درشهر ما عده ای گرد هم جمع شدند وسپس اطلاعیه ای اعلان کردند که از این پس ما با هماهنگی با جبهه ملی در داخل رهبری، فعالیت های خارج از کشور را بر عهده می گیریم. شما در داخل کشور از این مطلب چه میزان اطلاع دارید و نظر جبهه ملی در این رابطه چیست؟

پاسخ:    از اینکه دوستان و هم میهنان ما در راستای آرمان مقدس ما گردهم آیند، و اینکه آنان تصمیم گرفته باشند هماهنگ با خط مشی جبهه ملی ایران باشند، مایه خوشوقتی است. ولی، رهبری جبهه ملی در ایران درون و بیرون ندارد، همه اش یکپارچه است. رهبری جبهه ملی سیاستگزار است و در کارهای اجرایی دخالت نمی کند. همه اعضای هیئت رهبری از هرگونه فعالیت مثبت در راستای آرمانهای جبهه ملی ایران خرسند می شوند و آنرا تشویق می کنند، ولی تعیین نماینده و یا ارتباط رسمی سازمانی، هرگز. البته کسانی از دوستان هستند که عنایت می کنند و گهگاه با اعضای رهبری و اجرایی تماس تلفنی می گیرند و احوالپرسی و یا نظرخواهی می کنند. همه آزادند این کار را بکنند.

پرسش:                        شاید شنیده باشید که گرد همایی اخیر در گوتنبرگ، یک از پیامدهایش پیشنهاد تقسیم ایران به نه استان فدرال بود. شما چه عکس العملی نسبت باین موضوع دارید؟ آیا فدرال کردن ایران دردستور جلسات جبهه ملی ایران بوده و در این باره تصمیم گیری شده است؟  

پاسخ:    من متاسفم که چرا برخی از دوستان عزیز و هم رزم ما از اوضاع داخلی ایران اینقدر بی خبرند. ا ندیشه فدرال کردن ایران، ایده آل خوبی است ولی نه برای ایران و در شرایط کنونی. اکنون ایران در همه مرزهای خود دشمن دارد. همه همسایگان ما چشم طمع به لاشه نیم جان ما دوخته اند. دست کم پنج همسایه ما و سه قدرت بیگانه برای سست کردن انسجام کشور و تمامیت ارضی ما توطئه میکنند و پول خرج می کنند. همه استانها یا بخشهای مرزی ما در خطر هستند. جمهوری اسلامی حتی یک دوست یا متحد درسراسر جهان ندارد. همه با بی اعتمادی به ما می نگرند و درصدد بهره گیری ازما هستند. حتی بسیاری ازاقلیت های قومی و مذهبی درون کشور هم به ستوه آمده اند و هر چیز دیگررا بدتر از وضع موجود نمی انگارند. حالا ما بیاییم در این شرایط آشفته و خطرناک بدست خودمان کشورمان را تکه پاره کنیم؟

            آنان که شیفته حکومت فدرال هستند، که شیفتگی هم دارد، باید توجه کنند که حکومتهای فدرال زاده شرایط ویژه زمان هستند. یکی مانند ایالات متحده امریکا، به علت وضعیت مالکیت سرزمینها در آن زمان، ازهمان آغاز کشور رافدرال کردند. چاره ای هم نداشتند، زیرا مردمی که ازیوغ کشورهای خودکامه  اروپایی که دائم با همدیگر در ستیز بوده اند، فرار کرده بودند، دیگر زیر بار یک حکومت مرکزی دیگر نمی رفتند. همین استدلال کمابیش برای روسیه صادق است. کشورهایی مانند آلمان که سابقه حکومتهای خودمختار محلی را داشتند، حکومت فدرال برایشان طبیعی بود، چرا که پس از جنگ دوم جهانی هم هیچ کشوری تهدیدشان نمی کرد و هیچ کشور همسایه قدرت یا جاذبه کافی برای منظم کردن بخشی از آلمان بخاک خود را نداشت. روزی ما می توانیم فدرال شویم که اران و شروان و هرات و مرو و بحرین وبلوچستان خاوری و تاجیکستان بخواهند بسرزمین اصلی بپیوندند، و یا روزی که ایران قدرتمندتری اقتصاد در غرب آسیا را داشته باشد، آزادی کامل و حکومت قانون برقرار باشد، حقوق بشر رعایت گردد و حکومت مرکزی ما کاملا مردم سالار و مبتنی بر رای آزاد مردم باشد. اکنون کافیست ما بند ها را سست کنیم و دافعه شدید حکومت مرکزی ما همه را گریزان کند.